Choroby hematologiczne

Choroby hematologiczne to choroby krwi i układu krwiotwórczego. Medycyna jeszcze nie do końca poznała te choroby, jednak badania ciągle trwają.

Hematologia jest działem zajmującym się takimi chorobami. Specjalność taka musi ciągle się rozwijać ze względu na wyzwania, jakie przed nią stoją, a także przed chorymi. Hematologia zajmuje się nie tylko badaniem samego procesu hematopoezy, ale także immunologią, epidemiologią oraz farmakologią chorób krwi.

Białaczka:
Białaczka dotyczy grupy chorób nowotworowych układu krwiotwórczego. Jej nazwa pochodzi od białego koloru próbki krwi chorego na białaczkę. Jej cechy charakterystyczne to zmiany w leukocytach we krwi szpiku oraz w narządach wewnętrznych; węzłach chłonnych śledzionie. Białaczka przeważnie pojawia się u mężczyzn z częstotliwością 3:2.
Zmienione leukocyty powstają z komórek macierzystych w wyniku transformacji białaczkowej. Zachodzą wtedy zmiany cytokinematyczne, metaboliczne oraz antygenowe, których przyczyną mogą być współdziałające ze sobą czynniki. Zalicza się do nich: retrowirusy lub czynniki zewnętrzne takie jak środki chemiczne, zakażenia, czy promieniowanie jonizujące. Wszystko to wpływa osłabiająco na układ immunologiczny lub ułatwia transformację białaczkową.


Niedokrwistość:

Niedokrwistość zwana także anemią to niedobór krwinek czerwonych i hemoglobiny. W organizmie następuje obniżenie liczby krwinek czerwonych poniżej normy i ilości hemoglobiny. Chory charakteryzuje się bladością skóry, błon śluzowych, przyspieszoną akcją serca, szumami w uszach, zawrotami głowy i znużeniem.

Niedokrwistość dzielona jest na trzy grupy:

• Spowodowana utratą krwi
• Będąca wynikiem upośledzonego wytwarzania erytrocytów
• Związana ze skróconym życiem erytrocytów

Przed leczeniem powinno się ustalić czynniki wywołujące niedokrwistość. Ostra niedokrwistość pojawia się po utracie około 20% objętości krwi u osoby dorosłej. W tym wypadku leczenie polega na zahamowaniu krwawienia i przetoczeniu koncentratów krwinek czerwonych, preparatów krwiozastępczych oraz płynów infuzyjnych. Rokowanie zależne jest od przyczyny. Często bagatelizuje się anemię. Wczesne rozpoznanie i wdrożenie leczenia może przynieść szybką poprawę i dobre rokowania. Nieleczona anemia prowadzi do wyniszczenia organizmu i poważnych komplikacji.

Skazy krwotoczne płytkowe:
Skaza krwotoczna to skłonność do krwawień w obrębie tkanek takich jak błony śluzowe i skóra, narządów np. nosa i układów pokarmowego, ośrodkowego układu nerwowego i innych. Istnieją jej trzy rodzaje:

• Skaza płytkowa
• Skaza naczyniowa
• Skaza osoczowa

Przeważnie spotkać można skazy krwotoczne płytkowe. Często są one powiązane z zaburzeniami liczby płytek krwi. W efekcie zmniejszonej ilości płytek nie może wytworzyć się czop zakrzepowy. Skutkiem tego jest niedobór czynników krzepnięcia, w wyniku braku ich podaży przez płytki krwi.

W leczeniu skazy stosuje się leczenie objawowe. W trakcie domowego leczenie używa się preparatów, których zadaniem jest uszczelnienie ściany naczyń włosowatych. W leczeniu specjalistycznym stosuje się przetaczanie zawiesiny płytek krwi. Podaje się także preparaty farmakologiczne, które hamują reakcje immunologiczne. Korzystne dla zdrowia jest także operacyjne usunięcie śledziony, która jest nadmiernie czynna w procesie niszczeniu płytek krwi. Dzięki tej operacji liczba płytek w krótki czasie zwiększa się, a objawy skazy ustępują.

Przewlekłe białaczki limfatyczne:
Przewlekłe białaczki limfatyczne jest to grupa chorób hematologicznych. Należą one do klonalnych chorób limfoproliferacyjnych. Przeważnie pojawiają się u osób po 60 roku życia. Szacuje się, że zapada na nie więcej mężczyzn niż kobiet. W porównaniu do innych typów białaczek są łagodniejsze i przy odpowiednim leczeniu skutkują nawet kilkunastoletnim przeżyciem.

W tym typie białaczek charakterystyczne jest powiększenie węzłów chłonnych, śledziony, wątroby, obrzęk kostek i wysypka. Czasami nie występują żadne niepokojące objawy, szczególnie na początku choroby. Chorobę wywołują nabyte uszkodzenia DNA w komórce w szpiku. Mimo iż uszkodzenia nie są dziedziczne, to czynniki genetyczne prawdopodobnie wpływają na wystąpienie choroby. Dowodzą tego badania, że krewni pierwszego stopnia chorych na białaczkę limfatyczną są trzy razy bardziej narażeni na tę chorobę, niż pozostałe osoby.

Ten typ białaczki charakteryzuje się tym, że gromadzenie komórek białaczkowych w szpiku nie przyczynia się do tak znacznego upośledzenia produkcji krwinek, w przeciwieństwie do ostrej białaczki limfocytowej. Dlatego też początek przebiegu przewlekłej białaczki jest łagodny.

Chorzy na białaczkę limfatyczną to w 95% osoby po 50. roku życia. Rzadko chorują osoby poniżej 45. roku życia.