Dyskopatia to schorzenie, które objawia się zwyrodnieniowymi zmianami krążków międzykręgowych, zwanych dyskami. Są to struktury, składające się z jądra miażdżystego, otoczonego krążkiem włóknistym. Ich zadanie to zapewnienie ruchomości kręgów oraz amortyzacja. W zwyrodnieniu powstaje przepuklina krążka włóknistego, która uciska na nerwy, w tym także na rdzeń kręgowy. W zaawansowanej postaci degeneracji ulegają kości kręgów w okolicy zwyrodnienia.
Główny objaw dyskopatii silny ból w chorej okolicy, najczęściej nawracający, połączony z ograniczoną ruchomością, rwą kulszową i zgięciem kręgosłupa w jedną stronę. Diagnoza opiera się na badaniu RTG, rezonansie magnetycznym i tomografii komputerowej.
Czynniki powstawania:
Choroba zwyrodnieniowa jest efektem biologicznych i mechanicznych zdarzeń, które zaburzają procesy degradacji i syntezy chrząstki stawowej - chondrocytów i macierzy pozakomórkowej oraz warstwy podchrzęstnej kości. Proces ten może być zainicjowany przez różne czynniki.
Choroba dotyczy wszystkich tkanek stawu. Charakteryzują ją morfologiczne, biochemiczne, molekularne i biomechaniczne zmiany komórek macierzy, które skutkują rozmiękaniem, włókienkowatością, owrzodzeniami i utratą masy chrząstki stawowej, stwardnieniami i zagęszczeniem tkanki kostnej, osteofitami i torbielkami podchrzęstnymi. Chorobę to rozpoznać można także po bólach stawowych, tkliwością, ograniczeniem ruchomości stawowej, pojawiającymi się niekiedy wysiękami, procesem zapalnym, któremu nie towarzyszą objawy układowe.
W tej chorobie pojawia się tępy ból nasilający się podczas pozostawania w pozycji stojącej, przy pogłębionych fizjologicznych lordozach lub spłyconej kyfozie.
Obecnie jest wiele metod leczenie tych chorób, ale trzeba zastosować się do leczenia kompleksowego. Obejmuje ono poza farmakologią także odpowiedni tryb życia, dietę, rehabilitację a czasem poradę psychologiczną. W przypadku, kiedy nieznana jest przyczyna powstania choroby, to leczenie skupione jest na likwidowaniu objawów i modyfikacji przebiegu choroby. Jeżeli przyczyna choroby jest znana, leczenie dotyczy zarówno przyczyny, jak i objawów i przebiegu choroby. Każdy chory jest leczony w jemu właściwy sposób, zależny od rodzaju i przebiegu choroby. Za najważniejszy element leczenia zachowawczego należy uważać postępowanie niefarmakologiczne, od którego należy zacząć leczenie każdego przypadku, natomiast leczenie farmakologiczne jest indywidualne i zależy od przebiegu choroby, ciężkości objawów, reakcji na leczenie.
Powrót do listy