Objawy choroby motyliczej (fascjolozy, przywrzycy) u ludzi: na skutek zarażenia u chorego można zaobserwować skórne reakcje alergiczne, niedokrwistość i niedobór żelaza. Po czasie do kilku tygodni występują ostre dolegliwości podobne do wirusowego zapalenia wątroby, tzn.: bóle wątroby, mdłości, biegunki, gorączka i stany podgorączkowe, utrata apetytu, ogólne osłabienie. Zmiany włókniste wokół zagnieżdżonych pasożytów i zajętych przez nie przewodów żółciowych skutkują marskością wątroby. Pasożyty przemieszczające się przez wątrobę powodują obumieranie tkanek i komórek.
Występują trzy główne objawy: powiększenie wątroby (hepatomegalia), nieregularne napady gorączki (nawet 40 stopni) i zwiększenie liczby eozynofilów w krwi (eozynofilia). Przeważnie pojawia się także pokrzywka, nudności z wymiotami, zaburzenia trawienia, nerwowość, bóle stawowe, bóle mięśniowe, przy intensywniejszych inwazjach pasożyta i dłuższych zarażeniach rozwija się żółtaczka. Przywra może dostać się też do płuc, ośrodkowego układu nerwowego, mięśni, tkanek podskórnych i gałek ocznych. W fazie ostrej może dojść do zapalenia wątroby. Do zarażenia dochodzi przez surową żywność i niedogotowaną wątrobę zwierząt chorych na chorobę motyliczą. Połknięte pasożyty przyczepiają się do błon śluzowych w gardle i innych fragmentów przewodu pokarmowego, wywołując obrzęki oraz zapalenia. Następnie wnikają do jamy brzusznej i tam wędrują do wątroby, nie dając na razie żadnych objawów. Pierwsze objawy pojawiają się po mniej więcej 14 dniach.
Leczenie: odbywa się w szpitalu pod kontrolą lekarza. Leczenie może skutkować dosyć silną reakcją ze strony organizmu. Zależne jest to od stopnia inwazji pasożytów, które, trute i niemogące uciec, ani być wydalone drogami żółciowymi do przewodu pokarmowego i na zewnątrz (ze względu na rozmiary), stają się bardzo niespokojne i ruchliwe. Może to powodować mocne bóle i skurcze brzucha, nudności, wymioty oraz biegunkę. Leczenie obejmuje także regenerację uszkodzonej wątroby, usunięcie toksyn.
Zapobieganie: zarażeniu przywrą: leczenie i eliminowanie zwierząt zarażonych (zwłaszcza owiec i bydła), zwalczanie żywicieli pośrednich (ślimaków) przez osuszanie terenów podmokłych i likwidowanie niepotrzebnych cieków wodnych, okresowe badania zwierząt, chemiczna dezynfekcja ścieków, nie biwakować na terenach podmokłych oraz nie ssać niemytych roślin np. szczawiu, rzeżuchy.
Powrót do listy