Choroba Meniere’a jest rzadką chorobą laryngologiczną. Nazywa się ją też idiopatycznym wodniakiem błędnika. U chorych dochodzi do zaburzenia równowagi płynów ucha wewnętrznego.
Struktury wodniste błędnika wypełnione są przez galaretowaty płyn, który zwiększając swoje ciśnienie prowadzi do powiększenia się przestrzeni endolimfatycznych w uchu środkowym.
Czynniki powstawania tej choroby to:
- infekcje, które niekorzystnie wpływają na stan błędnika (m.in. borelioza),
- niedrożności przewodu endolimfatycznego,
- podwyższony poziom hormonu, który odpowiedzialny jest za zatrzymywanie wody w organizmie,
- zaburzenia w mikrokrążeniu, które mają często źródła w zaburzeniach autoimmunologicznych.
Rozróżnia się wewnętrzne i zewnętrzne przyczyny tej choroby. Mówiąc o wewnątrzpochodnej chorobie Meniere'a mówimy o czynnikach genetycznych, natomiast zewnętrznpochodna choroba Meniere'a jest następstwem czynników infekcyjnych, naczyniowych, reumatoidalnych, alergicznych, polekowych, urazowych czy metabolicznych.
Leczenie:
Schorzenie dotyczy przeważnie osób między trzydziestym i pięćdziesiątym rokiem życia. Pojawia się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Leczenie rozpoczyna się wykluczeniem obecności innych schodzeń, które mogą objawiać się postępującą utratą słuchu czy zawrotami głowy. Ważne w leczeniu jest to czy pacjent zmagał się przynajmniej z dwoma atakami choroby. Istotne jest również to, żeby dowiedzieć się od pacjenta, czy zmagał się z zapaleniami uszu, należy zdiagnozować stan błony bębenkowej. Po paru latach zmagania się z tą chorobą objawy mogą wystąpić także w drugim uchu. Jednak czasu, w którym możemy spodziewać się objawów w drugim uchu, nie da się przewidzieć. Wiedza na temat czy choroba dotknęła drugiego ucha, jest ważna, ponieważ wpływa na podejmowanie decyzji o sposobie leczenia.
Metody leczenia:
Farmakologiczne – podaje się leki, które osuszają i odwadniają naczynia ucha wewnętrznego, ważne jest również unikanie stresu, tytoniu, alkoholu i kawy.
Dobębenkowe – lek wprowadza się bezpośrednio do jamy bębenkowej, jest to zabieg wykonywany za pomocą cienkiej igły ze znieczuleniem. W takim leczeniu stosuje się kortykosterydy oraz gentamycynę. Te pierwsze służą m.in. poprawie słuchu. Leczenie kortykosterydami to metoda z jednej strony bezpieczna, dlatego można ją stosować na każdym etapie choroby, z drugiej natomiast strony jest metodą mało skuteczną, ponieważ jej skuteczność rzadko przekracza 50%.
Gentamycyne stosuję się, gdy słuch chorego jest w bardzo złym stanie. Jest to metoda ryzykowana, bo choć metoda ta uwalnia chorych od ataków zawrotów głowy, to ryzyko pogorszenia słuchu wynosi ok. 30%, możliwe są nawet 3 – miesięczne zaburzenia równowagi.
Operacyjne – jest to najskuteczniejsza metoda leczenia choroby Meniere'a. Polega na operacji przecięcia nerwu przedsionkowego. Trzeba pamiętać jednak, że po przecięciu nerwu przedsionkowego choroba w błędniku toczy się dalej. Badania pokazują, że u osób, które poddały się takiej operacji, pogorszenie słuchu jest dużo wolniejsze, niż u osób, które leczone były farmakologicznie.
Powrót do listy