Choroba Dupuytrena lub tak zwany przykurcz Dupuytrena jest polegającym na postępującym przykurczu palców w efekcie bliznowacenia rozcięgna dłoni. Przeważnie schodzenie dotyczy palca serdecznego i małego. Zaobserwować je można głównie u mężczyzn. Najbardziej narażone są osoby pomiędzy 40, a 60 rokiem życia i może rozwijać się przez wiele lat.
Przyczyny przykurczu nie są do końca znane. Wiadomo, że choroba występuje rodzinnie. Pod skórą dłoni znajduje się warstwa tkanki zwana powięzią lub rozcięgnem dłoniowym, której funkcją jest uniemożliwianie przesuwania się skóry w czasie chwytu. U osób chorych tkanka ta bliznowacieje, pociągając tym samym skórę dłoni i palców.
Choroba przebiega różnorako. U jednych osób może objawiać się w postaci guzków skóry, a u innych mogą pojawić się poważne przykurcze zgięciowe palców.
Typowe objawy:
- podskórne guzki
- przykurcz dłoniowy
- zaburzenia czucia
- uczucie mrowienia
- zmiany temperatury skóry
- drętwienie
Czasami, gdy choroba nie utrudnia funkcji ręki, przeprowadza się jedynie obserwację. W innym wypadku najskuteczniejszy okazuje się zabieg chirurgiczny. Do operacji kwalifikuje się chorych, u których przykurcz przekracza 30 stopni.
Podczas zabiegu wycina się zmienione chorobowo fragmenty rozcięgna dłoniowego. Przeważnie uzyskuje się dzięki temu zniesienie lub przynajmniej zmniejszenie przykurczu objętych schorzeniem palców, a także przywraca możliwość swobodnego ruchu. Efekt operacji jest zależny tego, jakie stawy objęte są przykurczem, jaki jest stopień przykurczu oraz jak długo trwa taki stan. Z reguły lepsze rokowanie mają osoby z przykurczem stawu śródręczno – paliczkowego niż stawu międzypaliczkowego bliższego.
Przed zabiegiem wykonuje się znieczulenie miejscowe. Szwy usuwane są po 7-10 dniach, a powrót do całkowitej sprawności możliwy jest po około 3 tygodniach. Choroba może dawać nawroty, dlatego chorzy powinni być poddawani okresowej kontroli.
Powrót do listy