Choroba afektywna to odwrotny stan depresji i apatii. Stany pobudzenia określa się jako momenty, kiedy człowiek wskazuje nadmierną aktywność, jest pobudzony, bywa nawet, że gniewny albo łatwo ulega złości czy agresji.
Człowiek cierpiący na to schorzenie nie jest jej świadomy. W jego opinii jest on zdrowy i na propozycje kontaktu z lekarzem stanowczo odmawia. Powoduje to u niego nawet oburzenie.
Chory jest rozrzutny, konfliktowy, negatywnie nastawiony do otoczenia, a nawet może popaść w kłopoty z prawem. Zdarza się, że człowiek niepijący nigdy alkoholu, nagle pije go w dużych ilościach, wykazuje rozpasanie seksualne, nawiązując liczne kontakty z podejrzanymi osobami. Niekiedy występują również urojenia wielkościowe lub posłannicze, chory zdaje się postrzegać siebie jako człowieka wybranego, posłańca Boga, zdolnego do wszystkiego. Zwykle zachowaniu maniakalnemu towarzyszy bezsenność, ale osoba chora chory nie potrzebuje snu, ponieważ wzmożona aktywność nie powoduje u niego zmęczenia.
Mania jest uleczalna. Jednak czasami jej nastroje nie są związane z chorobą afektywną, ale z innymi zaburzeniami psychicznymi. Stałe lub okresowe podwyższenie nastroju, wyższą samoocenę, można zaobserwować w np. w otępieniu, w zatruciach, zatruciach alkoholizmie lub przy nadużywaniu leków. W przypadku np. guzów mózgu mogą wystąpić stany euforii czy morii, kiedy chory odczuwa podniosły nastrój, wszystko go cieszy, jest pobudzony. Niektóre postacie schizofrenii mogą łączyć się z podwyższonym nastrojem.
Wszystkie te stany wymagają diagnozy lekarskiej, często nie tylko psychiatrycznej, ale np. neurologa, internisty.
Powrót do listy