Bulimia

Bulimia to choroba w której chory zjada obfite posiłki a następnie pozbywa się ich z organizmu za pomocą różnych metod takich jak wymioty czy środki przeczyszczające. Osoby cierpiące na tę chorobę ciekawi problematyka jedzenia oraz charakteryzuje łakomstwo. Mogą nawet odczuwać przymus jedzenia.

Czasami chory nie może pozbyć się myśli o jedzeniu. Skutkiem tego są problemy z koncetracją i problemy w życiu zarówno edukacyjnym jak i zawodowym. Obecnie chorobę tą spotkać można coraz częściej. Odbywa się to przede wszystkim za sprawą przenikania kultu szczupłej sylwetki z państw zachodu.

 Bulimia dotyka przede wszystkim kobiety które stanowią 80% wszystkich zachorowań. Przeważnie dotyczy dwudziestoparolatków. Chorobie tej ciągle towarzyszy niepokój dotyczący pożywienia i wagi. Osoby na nią cierpiące regularnie się objadają, po czym wywołują wymioty lub w inny sposób starają się kontrolować wagę swojego ciała. Niedające się opanować napady przejadania się często stają się reakcją na stresujące wydarzenia. Bywają poprzedzane złym nastrojem, niepokojem i poczuciem niższości. Chorzy na bulimię wykazują cechy osobowości depresyjnej, często towarzyszy im lęk i przygnębienie.

Czynniki powstawania:
Można stwierdzić że jednym z powodów jest genetyka. Stwierdzono że krewni pacjentek cierpiących na zaburzenia odżywiania wykazują do 8 razy wyższe ryzyko zapadnięcia na te choroby. Bulimia częściej dotyczy państw zachodnich, które mimo że produkują nadwyżki jedzenia to faworyzują trudny do osiągnięcia model szczupłej sylwetki. Najbardziej cierpią młode kobiety, które starają się osiągnąć kreowany przez media ideał sylwetki. Bulimia częściej dotyka te, które przebywają w kobiecym towarzystwie np. w szkole z internatem oraz określone grupy zawodowe np. aktorki czy modelki.
Na tą chorobę narażona jest szczególnie młodzież, bez własnej tożsamości. W tym okresie życia każde odstępstwo od społecznie akceptowalnych norm może doprowadzić do kryzysów psychicznych.

Bulimia łączy się zazwyczaj z zaburzeniem tożsamości kobiecej. Popęd oraz impulsy seksualne zastępuje chęć przyjmowania pokarmów. Kobieta, często w sposób świadomy, odcina się od nich, co prowadzi do konfliktowego rozwoju tożsamości płciowej.

Innym czynnikiem, są problemy rodzinne. Znaczenie też ma relacja z matką, o ile jest nieprawidłowa, prowadzi do buntu i odrzucenia roli kobiecej przez nią reprezentowanej. Dzieje się tak w przypadkach, gdy matka jest wyjątkowo krytyczna i ma dominującą osobowość. W takich sytuacjach chory zaczyna walczyć o swoją autonomię.

Bulimia dotyka także ludzi wykorzystanych seksualnie. Skutkiem tego jest niższa samoocena i podatność na choroby psychiczne.

Następny czynnik to nieudane próby odchudzania się. Mniejsze ilości jedzenia skutkują większym głodem i momentami przejadania się. Taka osoba następnie popada w cykl chorobowy.

Na pojawienie się tej dolegliwości mają wpływ zaburzenia psychologiczne takie jak niska samoocena czy brak akceptacji własnego ciała, które prowadzą do depresji.

Nie bez znaczenia pozostają stany emocjonalne. Stres, narastające problemy, poczucie beznadziei mogą powodować przejadanie się. Poprzez spożywanie pewnych produktów, zwłaszcza bogatych w węglowodany, chory pozbywa się stresu. Organizm wydziela więcej serotoniny, co poprawia nastrój, ale tylko na krótki okres. Kiedy dobroczynne działanie jedzenia mija, chory staje z powrotem przed nierozwiązanym problemem, który wywołuje w nim napięcie. Aby je zmniejszyć, zaczyna jeść i tak wpada w cykl chorobowy. Chory przestaje wierzyć w dietę i stara się kontrolować wagę ciała za pomocą stosowania środków farmakologicznych, przeczyszczających i wywoływania wymiotów.
Leczenie:
Najlepsze efekty daje psychoterapia z podejściem poznawczo-behawioralnym. Wprowaza się wtedy zdrowe nawyki żywnościowe  i rozwiązuje się inne problemy życiowe, które mogły wpłynąć na pojawienie się choroby. Dodatkowo dąży się do wypracowania nowego sposobu myślenia, w którym dążenie do osiągnięcia szczupłej sylwetki nie będzie już priorytetem i koniecznością.

Dobrze sprawdzają się też leki antydepresyjne z grupy SSRI, nawet, kiedy dana osoba nie cierpi na żadne zaburzenia lękowe czy depresyjne. Leki te zmniejszają skłonność do przejadania się, ponieważ wpływają na systemy działania serotoniny w mózgu, która jest odpowiedzialna za regulację apetytu. Najwięcej korzyści przynosi połączenie leczenia farmakologicznego oraz psychoterapii. Wielu pacjentów jest w stanie całkowicie wyleczyć się z bulimii i powrócić do prawidłowych nawyków żywnościowych. Wskaźniki poprawy i wyleczenia wynoszą od 30% do 80%.