Fosfor jest składnikiem mineralnym który jest potrzebny by organizm ludzki mógł działać prawidłowo. Jego zadaniem jest uczucie radości z życia, optymizm i błyskotliwość, niedobór może przyczyniać się do zaburzeń nerwowych. To jeden z podstawowych składników kości i zębów, dlatego jego niedobór powoduje zmniejszenie gęstości kości, co kończy się osteoporozą.
Rola fosforu:
Fosfor odpowiedzialny jest za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, oddechowego i układu krążenia. Można spotkać go w dwoch formach: jako fosforany nieorganiczne-składnik kości i jako fosforany organiczne- składnik komórek, biorących udział w procesach uwalniania energii.
To jeden ze składników łańcucha DNA i RNA oraz związków wysokoenergetycznych jak ATP i GTP. Bierze udział w metabolizmie węglowodanów, tłuszczów i białek, syntezie enzymów i hormonów. Jest także składnikiem buforów, czyli odpowiada za utrzymywanie stałego pH ustroju.
Jest niezbędny przy zachowaniu regularnej pracy serca i nerek, ponieważ oddziałuje na kurczliwość mięśni. Fosfor ułatwia przyswajanie witamin B2, B5, kwasu foliowego oraz odpowiada za zdrowe i mocne kości i zęby.
Niedobór:
Niedobór jest rzadko spotykany. Jeśli już wystąpi to może spowodować poważne spustoszenia w organiźmie. Głównie są to problemy na tle kostnym i mięśniowym.
Są to zarówno bóle kości, osłabienie mięśni, jak i drętwienie i mrowienie w kończynach. Można odczuwać ogólne złe samopoczucie i osłabienie organizmu, podobne do przeziębienia. Nasilona próchnica zębów, brak apetytu i anemia, również mogą zwiastować niedobór pierwiastka.
Wśród osób z niedoborem zaobserwowano większą nerwowość, znużenie i nierówny oddech.
Przy dużych i długo utrzymujących się niedoborach, występują drgawki, śpiączka i łamliwość kości.
Nadmiar:
W tym wypadku przeważnie zauważa się przyspieszony oddech, zaburzenia pracy serca i drgawki. Gdy występuje w nadmiarze, może prowadzić do kamicy nerkowej i odkładania się wapnia w tkankach miękkich np. w mięśniach. Dodatkowo zaburza gospodarkę wapnia i witaminy D.
Zapotrzebowanie:
Największe dotyczy osób w wieku 19- 50 lat i wynosi ok. 700 mg. Natomiast dla dzieci i osób starszych zaleca się przyjmowanie mniejszych ilości fosforu.
Źródła fosforu:
Fosfor spotkać można w większości produktów spożywczych. Najwięcej jest go w mleku, mięsie czerwonym, serach, dróbiu, rybach, produktach zbożowych, żółtkach jaj, orzechach i zielonych warzywach. Fosforany używa się jako regulatory kwasowość, np. w coli.
Dieta, w której występuje nadmiar takich pierwiastków jak magnez, żelazo czy glin, może przyczynić się do utrudniania przyswajania fosforu. Mają tendencje do łączenia się i tworzenia nierozpuszczalnych związków wapniowo-fosforowo-magnezowych.
Ujemnie na obecność pierwiastka w organizmie, wpływa fruktoza. Zbyt duże jej spożycie, które przekracza 20% zapotrzebowania energetycznego, zwiększa wydalanie fosforu.
Sprzymierzeńcem okazuje się witamina D, która ułatwia wchłanianie makroelementu.
Powrót do listy