Atopowe zapalenie skóry często jest wynikiem uczulenia na jedzenie, astmy lub kataru siennego. To choroba ktrea wystepuje przewlekle i nawrotowo. Rozwija się na podłożu zaburzeń w układzie immunologicznym i należy do grupy chorób atopowych.
Główną cechą tej choroby jest uporczywy i bardzo nasilony świąd skóry. Popularnie nazywa się ją egzemą lub świerzbiączką. Atopowe zapalenie skóry mylone jest często z łuszczycą. Wypryski są wynikiem m.in. obniżonego „progu świądowego” oraz nadreaktywnością skóry w odniesieniu do różnorodnych czynników:
Czynniki wywołujące:
- środki drażniące i alergeny-podrażnienie mechaniczne, mydła, rozpuszczalniki, konserwanty, detergenty, wełna, wietrzny klimat, nadmierne pocenie się,
- alergeny wziewne-roztocza kurzu domowego (Dematophagoides pteronyssinus), pleśnie, pyłki, sierść zwierząt,
- drobnoustroje - Staphylococcus aureus, drożdżaki, dermatofity z gatunku Trichophyton,
- pokarmy-jajka, mleko, pszenica, orzechy, ryby, skorupiaki, soja,
- inne-stres lub czynniki psychiczne.
Choroba objawia się przez wiele lat z mniejszym lub większym nasileniem. Bardzo dużą role odgrywa emocje i psychika chorego, które same nie są przyczyną objawów, ale przez układ nerwowy mogą stać się czynnikiem wyzwalającym objawy u osoby chorej.
Istnieje różnica pomiędzy niealergicznym wypryskiem bez cech alegincznych a alergicznym wypryskiem. Wyprysk kontaktowy z podrażnienia powodują substancje, które niszczą lipidowo-kwasową osłonę ochronną skóry. Dzięki temu substancje drażniące mogą wnikać do tkanek. Wystąpienie objawów skórnych może dotknąć każdego i zależy tylko od stopnia natężenia czynnika drażniącego i czasu jego działania. Ta powszechność zagrożenia wypryskiem z podrażnienia a wypryskiem alergicznym, to pierwsza różnica między schorzeniami.
Druga to częstsze nawroty wyprysków. Pojawiają się one ponownie nie tylko po kontakcie z pierwotną przyczyną, ale i pod wpływem wielu innych czynników drażniących. Natomiast alergiczny wyprysk kontaktowy powodowany jest przez specyficzny alergen (antygen). Toteż znając listę substancji najczęściej uczulających łatwiej go zidentyfikować i wyeliminować.
W ostrej fazie choroby dominują takie wykwity skórne, jak ogniska rumieniowe dosyć wyraźnie odgraniczone od skóry otoczenia, w których podłożu pojawiają się drobne grudki, pęcherzyki oraz nadżerki. W przypadku podostrego stanu rozwoju AZS charakterystyczne okazują sie ogniska rumieniowe, nasilone złuszczenie naskórka oraz przeczosy, czyli uszkodzenie naskórka pod wpływem drapania, najczęściej w kształcie linii. Przeczosy goją się niemal całkowicie i nie zostają po nich blizny.
W przypadku, kiedy dojdzie do rozwoju stanu przewlekłego, zaobserwować można ogniska tzw. lichenizacji, czyli liszajowacenia.
W leczeniu najpierw wyklucza się z kontakt z alergenem, który wywołuje AZS oraz łagodzeni zmiany skórne.
Leczenie egzemy to trudny proces. Wymaga odkrycia co powoduje wyprysk lub czynników mu sprzyjających, by zastosować odczulanie. W przypadku niewykrycia czynnika uczulającego stosuje się odczulanie nieswoiste-środki odczulające ogólnie. Leczenie miejscowe, stosowane na skórę, przynosi jedynie bezpośrednią ulgę, nie likwiduje jednak przyczyny.
Powrót do listy