Anhedonia to objaw zdiagnozowanej depresji i prowadzi do stopniowej utraty zdolności do przeżywania emocji w pełen, wyraźny sposób, dostrzegalny zarówno przez chorego, jak i jego otoczenie. Dodatkowo zaburza ona funkcje społeczne. Osoba z tą dolegliwością zamyka się w sobie i stopniowo wycofuje się z życia towarzyskiego. Społeczeństwo niestety nie potrafi dostrzec objawów stanów chorobowych. Znana jest również anhedonia indukcyjna, która pojawia się pod wpływem społeczeństwa i kultury, która uznaje za prawidłowe emocjonalne stonowanie, brak ekspresji i wyrażania uczuć, wówczas jednostka dostosowuje się do „prawidłowych” zachowań danej grupy, co wyraża się nawet w braku bliskich kontaktów emocjonalnych z najbliższymi.
Przyczyny:
Anhedonia jest bezpośrednio powiązana z depresją i jest jej najbardziej charakterystycznym objawem. Może także być związana z zaburzeniami psychicznymi takimi jak schizofrenia oraz inne schorzenia. Pojawia się też u narkomanów na odwyku. Wówczas objawy anhedonii i towarzyszące jej otępienie emocjonalne są bardzo widoczne. Występuje głównie przy uzależnieniach od amfetaminy i kokainy. Niestety mogą ją również wywoływać rzeczy, które są pomocne, czyli niektóre leki, głównie z grupy neuroseptyków i grupy leków przeciwpsychotycznych. Naukowcy nie są zgodni całkowicie co do tego, co powoduje anhedonię, najczęściej jednak biorą pod uwagę uszkodzenia części mózgu, przez co blokowane jest wytwarzanie dopaminy, która uważana jest za przekaźnik przyjemności.
Leczenie:
Leczenie anhedonii jest trudne i obecnie brak konkretnych metod na walkę z nią. Lekarze ciągle debatują jakie leki oraz w jakich dawkach będą najskuteczniejsze. Dodatkowo, jeśli anhedonia pojawiła się głównie na gruncie społecznym, należy szukać przyczyny tego stanu, zniwelować ją lub odsunąć od czynnika, który działa negatywnie na chorego. W związku z tym ważne jest również niezostawianie chorego bez wsparcia. Leki mogą działać, lecz nic nie zastąpi atmosfery wsparcia oraz zrozumienia, które osoba z anhedonią powinna odczuwać ze strony bliskich osób. Anhedonia nie jest wyrokiem, nie musi trwać przez całe życie, lecz ważne jest zdiagnozowanie jej oraz podjęcie terapii, gdyż samodzielne poradzenie sobie z tą chorobą może nie przynieść skutków, a wręcz doprowadzić do pogłębienia się objawów choroby i rozwinięcia jej w groźną depresję.
Powrót do listy