Niedokrwistość, czyli anemia to schorzenie charakteryzujące się niedoborem czerwonego barwnika krwi, który zawiera żelazo (hemoglobinę) lub czerwone ciałka krwi (erytrocyty.) Podział niedokrwistości jest dosyć złożony.
Niedokrwistości grupuje się w zależności od etapu, w którym zaczyna brakować krwinek. Anemia może więc powstać w wyniku zmniejszenia wytwarzania (erytrocytów lub hemoglobiny) bądź w wyniku zwiększenia rozpadu krwinek czerwonych, bądź z powodu ich utraty. W pierwszej grupie są niedokrwistości niedoborowe (niedobór żelaza czy witaminy B12), w drugiej niedokrwistości hemolityczne, a w trzeciej niedokrwistości pokrwotoczne.
Klasyfikuje się także niedokrwistości niedobarwliwe, hipochromiczne, niedokrwistości normochromiczne i niedokrwistości nadbarwliwe, hiperchromiczne.
Najpopularniejszą grupą niedokrwistości są anemie z niedoboru żelaza i dotyczą niemal 80% wszystkich niedokrwistości. Przeważnie zaobserwować można je wśród kobiet. Podłożem anemii z niedoboru żelaza jest przeważnie utrata krwi (i związanego z nim żelaza) z powodu przewlekłych krwawień z dróg rodnych (krwawienia miesiączkowe), z przewodu pokarmowego (spowodowane głównie chorobą wrzodową), z dróg moczowych i innych narządów.
Niedobór żelaza związany z dietą lub niezaspokajaniem jego zapotrzebowania np. w trakcie ciąży jest rzadko spotykany. Kolejną grupą anemii są niedokrwistości megaloblastyczne, w których krwinki czerwone są większe od prawidłowych. Najczęstszą przyczyną tych niedokrwistości jest niedobór witaminy B12 (zdecydowana większość przypadków) i kwasu foliowego (rzadziej).
Kolejna spora grupa to niedokrwistości hemolityczne. Hemoliza oznacza dosłownie rozpuszczenie krwinek; w medycynie tym pojęciem określa się skrócenie czasu przeżycia erytrocytów (prawidłowo „żyją” około 120 dni) do kilku tygodni lub dni. Jeśli organizm nie nadąża z produkcją nowych krwinek, to pojawia się niedokrwistość.
Objawy:
Najczęstsze symptomy niedokrwistości to: bladość skóry, z odcieniem niekiedy żółtawym, bladość błony śluzowej jamy ustnej oraz spojówek oka, mniejsza sprawność ruchowa, poprzez łatwe męczenie się i zadyszka wysiłkowa przy stosunkowo małych wysiłkach, ogólna ociężałość bóle i zawroty głowy, senność, apatia, szum w uszach, mroczki przed oczami, a w przypadkach ciężkich omdlenia, a nawet stany podgorączkowe i pobolewania w okolicy serca o charakterze przypominającym niewydolność wieńcową.
Ciężko stwierdzić, jaki jest konkretny objaw niedokrwistości, ponieważ większość z objawów można obserwować w wielu stanach chorobowych innych narządów. Właściwe rozpoznanie niedokrwistości, jej nasilenie, przyczyny i zmiany chorobowe przyczynia się do poprawnej diagnozy i zastosowaniu odpowiedniego leczenia. Najbardziej przydatnymi badaniami jest morfologia krwi oraz badanie bioptyczne szpiku kostnego.
Powrót do listy