Niedokrwistość aplastyczna lub anemia krwi to choroba, w której szpik kostny produkuje niewystarczająca ilość krwinek czerwonych i białych.
Przebieg:
Choroba dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiety i pojawić się może w każdym wieku. Około 20%przypadkow to choroba dziedziczona wskutek jakiegoś syndromu, którym może być na przykład niedokrwistość Franconiego. W pozostałej większości choroba może powstać jako skutek infekcji lub kontaktu z chemikaliami, promieniowaniem, a nawet przez przyjmowanie pewnych leków.
Do przyczyn powstawania choroby zaliczamy:
- radioterapię,
- niektóre leki,
- kontakt ze środkami chemicznymi,
- środki owadobójcze,
- środki chwastobójcze,
- zakażenia wirusowe takie jak np.: HIV,
- choroby tkanki łącznej
Choroba objawia się mniejsza produkcja krwinek czerwonych i białych przez szpik kostny. Przez to zmniejsza się ilość również niezbędnych składników krwi takich jak erytrocyty, leukocyty czy trombocyty. W przypadku anemii aplastycznej, zostaje uszkodzona komórka macierzysta, która odpowiada właśnie za produkowanie tych substancji, które ze szpiku kostnego przedostają się do krwi.
Diagnoza:
Żeby zdiagnozować tą chorobę, wystarczy morfologia. Warto ja wykonywać profilaktycznie raz do roku. Dzięki temu można zdiagnozować nie tylko anemię, ale również wiele chorób, które w wielu przypadkach nie objawiają się w pierwszym stadium swojego rozwoju.
Pomocne w diagnozie jest też zaobserwowanie pewnych objawów. Może być to neutropenia, małopłytkowość lub retikulocytopenia. Po stwierdzeniu co najmniej dwóch z wymienionych objawów można potwierdzić anemię aplastyczną.
Leczenie:
Młodsze osoby leczy się za pomocą zabiegu chirurgicznego lub przeszczepu szpiku kostnego, lub komórek macierzystych. W ten sposób można zastąpić uszkodzony już szpik kostny i komórki macierzyste i przywrócić prawidłową pracę rozwoju krwinek w organizmie. W ponad połowie przypadków przeszczep powoduje całkowite wyleczenie. Taki zabieg może być ryzykowny dla starszych osób ze względu na możliwe powikłania. W ich przypadku stosuje się głównie lekarstwa immunosupresyjne. Leczenie jest długo trwałe i czasem stosowane jest dwukrotnie, ponieważ działanie leków jest dość powolne. Dlatego w dużej części przypadków, dopiero druga seria przyjmowanych leków przynosi całkowite wyleczenie. Kluczowa jest szybka interwencja, dlatego przeprowadzanie systematycznie badań może szybko i skutecznie pomóc przy szybkim wyleczeniu.
Powrót do listy