Czym jest cukrzyca typu 1?

Cukrzyca typu 1 - charakterystyka choroby

Cukrzyca typu 1 bywa także nazywana insulinozależną lub młodzieńczą. Charakteryzuje się tym, że organizm pacjenta z niewyjaśnionych powodów nie rozpoznaje hormonów beta trzustki i traktuje je jako wrogie. Wynika z tego, że ten rodzaj cukrzycy jest chorobą autoimmunologiczną. Proces ten powoduje, że w organizmie chorego dochodzi do spadku produkcji insuliny i poziom jej wydzielania się nie jest wystarczający. Z powodu znacznych niedoborów insuliny pojawiają się objawy cukrzycy typu 1.

Cukrzyca typu 1 dzieli się na dwa rodzaje w zależności od szybkości niszczenia się komórek trzustki. Jeżeli proces ten następuje szybko mamy do czynienia z postacią cukrzycy typu 1 występującą głównie u dzieci. Wolny proces niszczenia komórek pojawia się u dorosłych - wówczas mówimy o autoimmunologicznej cukrzycy dorosłych (LADA).

Kto może zachorować na cukrzycę typu 1

Na cukrzycę typu 1 najbardziej narażone są osoby, w których rodzinie występował już przypadek tej choroby. Do zachorowania dochodzi kiedy jakiś czynnik wpływa na układ odpornościowy, który zaczyna atakować trzustkę i niszczyć jej komórki. Na tę odmianę cukrzycy zapadają zwykle dzieci i młodzież. Szczyt zachorowań przypada na wiek od dziesięciu do dwunastu oraz od szesnastu do dziewiętnastu lat. Stosunkowo rzadko występuje ona u dorosłych, jednak przypadki zachorowań zdarzają się w każdej grupie wiekowej. 

Objawy cukrzycy typu 1

Objawy cukrzycy (zarówno typu 1, jak i typu 2) wynikają z hiperglikemii. Zalicza się do nich wzmożone pragnienie, częstsze oddawanie moczu, osłabienie oraz senność. Warto zaznaczyć, że te ostanie mogą wynikać z odwonienia. Charakterystycznym objawem jest także utrata wagi. Mogą także pojawić się powikłania: makroangiopatia, która może prowadzić do chorób układu krwionośnego oraz mikroangiopatia, która prowadzi do uszkodzenia nerek, wzroku i nerwów obwodowych.

Czym cukrzyca typu 1 różni się od innych odmian tej choroby?

Objawy wynikające z hiperglikemii są wspólne zarówno dla cukrzycy typu 1, jak i cukrzycy typu 2. O ile jednak cukrzyca typu 2 może przez długi czas przebiegać bezobjawowo, w przypadku typu 1 pojawiają się nagle i są zwykle dosyć intensywne. Te dwie najpopularniejsze odmiany cukrzycy różnią się od siebie także tym, że cukrzyca typu 1 charakteryzuje się bezwzględnym, a typu drugiego względnym niedoborem insuliny. 

Różni się także leczenie poszczególnych odmian cukrzycy. Cukrzyca typu 1 wymaga stałego leczenia insuliną, którą w typie drugim stosuje się jedynie w sytuacji kiedy leczenie farmakologiczne nie przyniesie skutku. Alternatywą dla insuliny w przypadku pierwszego typu cukrzycy jest jedynie przeszczep trzustki.