Walerianian betametazonu wraz z siarczanem neomycyny zalecane są w schorzeniach skóry, którym współtowarzyszy nadkażenie bakteryjne, np. wyprysk atopowy lub pieniążkowaty, świerzbiączka guzkowa, łuszczyca (poza zmianami uogólnionymi), liszaj płaski lub łojotokowe zapalenie skóry. Ponadto zalecany jest w przypadku alergii kontaktowej, nasilonych reakcji po ukąszeniach owadów, wyprzeniu, zapaleniu ucha zewnętrznego.
Przeciwwskazania
Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na walerianian betametazonu. Nie stosować u pacjentów z trądzikiem różowatym lub pospolitym, stanami zapalnymi skóry umiejscowionymi w okolicy ust, wirusowych schorzeń skóry, m.in. w opryszczce, infekcjach skóry o źródle bakteryjnym i grzybiczym, nadkażeniach wynikających z drożdżaków, ponadto w zapaleniu ucha zewnętrznego, któremu towarzyszy perforacja błony bębenkowej oraz w świądzie odbytu i sromu. Nie stosować w okresie ciąży i laktacji, o ile lekarz nie zaleci inaczej.
Działania niepożądane
Odczyny nadwrażliwości. W przypadku stosowania leku przez dłuższy okres czasu, możliwe są zmiany zanikowych skóry i przebarwienia skóry. Przy aplikacji na większe powierzchnie skóry, bądź stosowaniu nadmiernie dużych dawek zdarzają się symptomy hiperkortyzolemii, czyli tzw. zespołu Cushinga (szczególnie u dzieci i przy zastosowaniu opatrunku okluzyjnego). Osoby chore na łuszczycę narażone są na rozwój uogólnionej, krostkowej postaci choroby. Przy zastosowaniu się do zaleceń na opakowaniu leków, składnik nie powinien przyczynić się do obniżenia sprawności psychomotorycznej, ani umiejętności obsługi pojazdów czy maszyn.
Powrót do listy
