Methotrexatum to substancja o działaniu zakłócającym wzrost niektórych szybko dzielących się komórek w organizmie (działanie przeciwnowotworowe), osłabiającym niepożądane reakcje obronne organizmu (działa immunosupresyjnie) oraz przeciwzapalnym. Methotrexatum odnajduje zastosowanie w leczeniu czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów u dorosłych oraz wielostawowej postaci ciężkiego, czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w przypadku gdy leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi nie przyniosło rezultatów). Methotrexatum wykorzystuje się ponadto przy schorzeniach takich jak ciężka, oporna na leczenie łuszczyca prowadząca do niesprawności, w której nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na inne rodzaje leczenia (takie jak fototerapia, fotochemioterapia czy retinoidy) oraz z ciężka łuszczyca stawowa (łuszczycowe zapalenie stawów) u dorosłych pacjentów.
Skutki uboczne:
Możliwe działania niepożądane: bardzo często: utrata apetytu, nudności, wymioty, ból brzucha, zapalenie i owrzodzenie jamy ustnej i gardła, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; często: zmniejszenie wytwarzania komórek krwi ze zmniejszeniem liczby krwinek białych i (lub) czerwonych lub płytek krwi (leukopenia, niedokrwistość, małopłytkowość), ból głowy, uczucie zmęczenia, ospałość, zapalenie płuc z suchym, nieproduktywnym kaszlem, skróceniem oddechu i gorączką, biegunka, wysypka, zaczerwienienie skóry, świąd; niezbyt często: zmniejszenie liczby krwinek i płytek krwi, zawroty głowy, dezorientacja, depresja, napady padaczkowe, zapalenie naczyń krwionośnych, uszkodzenie płuc, wrzody i krwotoki z przewodu pokarmowego, zaburzenia czynności wątroby, cukrzyca, zmniejszenie stężenia białka we krwi, pokrzywka (bez innych objawów), nadwrażliwość skóry na światło słoneczne, brązowe zabarwienie skóry, wypadanie włosów, powiększenie guzków reumatycznych, półpasiec, bolesność zmian łuszczycowych, bóle stawów lub mięśni, osteoporoza (zmniejszenie masy kostnej), zapalenie i owrzodzenie pęcherza moczowego (może przebiegać z krwiomoczem), bolesne oddawanie moczu,ciężkie reakcje alergiczne, zapalenie i owrzodzenie pochwy, powolne gojenie się ran; zapalenie „worka” okalającego serce (osierdzia), płyn w osierdziu, ciężkie zaburzenia widzenia, wahania nastroju, niskie ciśnienie tętnicze krwi, zakrzepy krwi, ból gardła, zatrzymanie oddychania, astma, zapalenie układu trawiennego, krwawe stolce, zapalenie dziąseł, zaburzenia trawienia, ostre zapalenie wątroby, zmiana zabarwienia paznokci, trądzik, obecność czerwonych lub fioletowych plam na skutek krwawień, złamania kości, niewydolność nerek, zmniejszenie ilości lub brak moczu, zaburzenia elektrolitowe, nieprawidłowe wytwarzanie nasienia, zaburzenia miesiączkowania; bardzo rzadko: zakażenia, ciężka niewydolność szpiku kostnego, niewydolność wątroby, obrzęk węzłów chłonnych, bezsenność, ból, osłabienie mięśni, uczucie mrowienia, zaburzenia smaku (metaliczny posmak wustach), zapalenie opon rdzeniowo-mózgowych (błon pokrywających mózg), powodujące porażenia lub wymioty, zaczerwienienie oczu, uszkodzenie siatkówki oka, płyn w płucach, krwiste wymioty, opryszczka warg, obecność białka w moczu, gorączka, brak popędu płciowego, zaburzenia w osiągnięciu wzwodu, zakażenie wału paznokciowego u rąk, ciężkie powikłania w obrębie przewodu pokarmowego, czyraki, obecność małych naczynek krwionośnych na skórze, zakażenia grzybicze, uszkodzenie naczyń krwionośnych skóry, upławy z dróg rodnych, niepłodność, powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia). Podczas stosowania leku Ebetrexat mogą wystąpić działania niepożądane ze strony centralnego układu nerwowego, takie jak uczucie zmęczenia i zawroty głowy. W niektórych przypadkach mogą one zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli pacjent odczuwa zmęczenie lub zawroty głowy, nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Przeciwwskazania:
Jeśli stwierdzono uczulenie na metotreksat lub na którykolwiek z pozostałych składników leku. Jeśli zdiagnozowano: ciężką chorobę nerek; ciężką chorobę wątroby; zaburzenia układu krwiotwórczego; zaburzenia czynności układu odpornościowego; ciężkie lub współistniejące zakażenie, np. gruźlicę lub zakażenie HIV; chorobę wrzodową. Jeśli spożywasz duże ilości alkoholu. Jeśli otrzymujesz w tym samym czasie szczepionki zawierające żywe drobnoustroje. Przed rozpoczęciem stosowania leku Ebetrexat należy zwrócić się do lekarza, jeśli: chorujesz na cukrzycę i jest leczony insuliną; masz nieaktywne, przewlekłe zakażenie (np. gruźlicę, zapalenie wątroby typu B lub C, półpasiec); chorujesz lub chorowałeś w przeszłości na chorobę nerek lub wątroby; masz zaburzenia czynności płuc; masz znaczną nadwagę; gromadzi się u Ciebie płyn w jamie brzusznej (wodobrzusze) lub w przestrzeni między płucami a klatką piersiową (wysięk opłucnowy); jesteś odwodniony lub masz zaburzenia prowadzące do odwodnienia (wymioty, biegunka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej). Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które planujesz stosować Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza o stosowaniu: innych leków stosowanych w reumatoidalnym zapaleniu stawów lub łuszczycy, takich jak leflunomid, sulfasalazyna (stosowana też w leczeniu wrzodziejącego zapalenia okrężnicy), kwas acetylosalicylowy, fenylobutazon lub aminofenazon;alkoholu (należy go unikać);żywych szczepionek;azatiopryny (stosowanej w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu);retinoidów (stosowanych w leczeniu łuszczycy i innych chorób skórnych); leków przeciwdrgawkowych (zapobiegających napadom padaczkowym); leków przeciwnowotworowych; barbituranów (leków nasennych do wstrzykiwań); leków uspokajających; doustnych środków antykoncepcyjnych; probenecydu (stosowanego w leczeniu dny); antybiotyków; pirymetaminy (stosowanej w zapobieganiu i leczeniu malarii); preparatów witaminowych zawierających kwas foliowy; inhibitorów pompy protonowej (stosowanych w leczeniu silnej zgagi lub wrzodów); teofiliny (stosowanej w leczeniu astmy). Jeśli jesteś w ciąży lub ją podejrzewasz oraz gdy karmisz piersią. Nie stosować w ciąży i okresie karmienia piersią. Pacjenci w wieku rozrodczym powinni stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia oraz co najmniej przez 6 miesięcy po ukończeniu leczenia.
Powrót do listy
