Doxepinum jest lekiem antydepresyjnym o średniej sile działania. Ma właściwości przeciwdepresyjne, silnie przeciwlękowe i uspokajające. Doksepina nie ma wpływu na napęd psychoruchowy, nie powoduje stanu euforii, nie uzależnia psychicznie ani fizycznie. Lek działa powoli, efekty zauważalne w poprawie nastroju chorego, następują po 10- 14 dniach.
Wskazania:
Doxepinum stosuje się w następujących przypadkach:
- łagodne i umiarkowane zaburzenia nerwowe wraz z występującymi objawami somatycznymi;
- nerwice narządowe;
- zaburzenia depresyjne, spowodowane także schorzeniami organicznymi;
- depresja z towarzyszącymi lękami, niepokojem;
- zaburzenia na tle depresyjnym, nerwowym lub lękowym, spowodowane leczeniem choroby alkoholowej.
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na doksepinę,
- zaburzenia maniakalne,
- ciężkie schorzenia wątroby,
- jaskra z zamkniętym kątem przesączania,
- zatrzymanie moczu (związane np. z przerostem gruczołu krokowego), bezmocz,
- ciąża i karmienie piersią,
- u dzieci poniżej 12 roku życia (ze względu na brak badań w tej grupie wiekowej).
Ostrzeżenia specjalne:
Doksepina, jak większość leków przeciwdepresyjnych, może nasilać objawy depresji, a także być przyczyną pojawiania się myśli i epizodów samobójczych oraz samookaleczeń, szczególnie na początku leczenia. Wiąże się to ze stopniowym działaniem leku. Rodzinę i bliskich chorego należy poinformować, by bacznie obserwowali chorego i zgłaszali lekarzowi prowadzącemu leczenie wszelkie niepokojące symptomy, takie jak: nagłe zmiany nastroju, apatia, zmiany w zachowaniu oraz inne objawy, które choćby w małym stopniu świadczyć mogą o pojawieniu się myśli samobójczych. Zaleca się również, by lek podawany był choremu przez osoby, które się nim zajmują.
Doksepina nie powinna być podawana chorym z różnymi typami manii, dwubiegunową chorobą afektywną, ze względu na możliwość nasilenia objawów maniakalnych. Konieczna jest więc jednoznaczna diagnoza, odrzucająca powyższe zaburzenia psychiczne, szczególne okres depresyjny w chorobie dwubiegunowej.
Należy zwracać szczególną uwagę na chorych w podeszłym wieku, którzy zażywają doksepinę. Leczenie takich osób należy zacząć od małych dawek, monitorując w trakcie leczenia ich stan.
Stan pacjentów z padaczką, blokiem serca, świeżym zawałem, leczonych doksepiną, powinien być dokładnie i regularnie monitorowany.
Działania niepożądane:
Występują rzadko i nie mają nasilonego charakteru. Najczęściej występuje suchość w jamie ustnej, zaparcia i senność. Rzadziej pojawiają się:
- zatrzymanie moczu (u pacjentów z przerostem gruczołu krokowego),
- obfite pocenie się,
- zaburzenia wzroku (nieostre widzenie),
- eozynofilia,
- agranulocytoza i zaburzenia funkcjonowania szpiku kostnego,
- trombocytopenia,
- leukopenia,
- zaburzenia produkcji krwi (plamica i niedokrwistość hemolityczna).
Obserwowano również występowanie reakcji alergicznych oraz objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego, szczególnie u osób nadużywających alkoholu i narkotyków oraz u osób starszych.
Powrót do listy