Acitretin wykorzystywany jest dla leczenia rozległych lub ciężkich postaci różnorodnych schorzeń skóry, które wynikają z nieprawidłowości w naskórku. Substancja ta stosowana jest dla przeciwdziałania łuszczycy, której towarzyszy sucha, łuszcząca się, woskowata wysypka, a także schorzeń skóry objawiających się suchymi łuskami wynikających z zaburzeń rogowacenia, rybią łuską, procesem organicznym związanym z gromadzeniem keratyny w komórkach nabłonka oraz rogowaceniem komórek (również paznokci i włosów), a także zbliżonych zaburzeń objawiających się wysypką, łuszczaniem, bądź nieznacznymi grudkami na powierzchni skóry i śluzówki, takich jak liszaj płaski.
Przeciwwskazania
Okres ciąży i laktacji, nadwrażliwość na retynoidy, cukrzyca, choroby wątroby, bądź nerek, stosowanie preparatów z witaminę A (bądź jej pochodnymi), tetracykliny, metotreksat, fenytoina, pozostałe leki, również te, które nie wymagają recepty. Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozpocząć antykoncepcję na miesiąc przed podjęciem terapii i stosować ją do 2 lat po zakończeniu leczenia z acitretinu. Dawcy krwi nie powinni jej oddawać od początku leczenia do roku po jego zakończeniu.
Działania niepożądane
Występujące efekty uboczne wynikają z przekroczenia dawki i są odwracalne, jednakże w razie ich wystąpienia, należy powstrzymać się od obsługi pojazdów i maszyn mechanicznych, szczególnie w nocy. Wśród nich wymienia się: przesuszenie warg, spojówek, śluzówki jamy ustnej i nosowej, zapalenie czerwieni wargowej, rumień, świąd, pieczenie, łuszczenie się naskórka dłoni i stóp, łamliwość paznokci, krwawienie z nosa, wypadanie włosów, odczyny fotouczuleniowe, wzrost czynności enzymów wątrobowych, stężenia bilirubiny, glukozy, cholesterolu oraz triglicerydów we krwi. Niekiedy stosowanie preparatów z acitretinem przez dłuższy okres czasu może doprowadzić do zwapnienia pozaszkieletowego.
Powrót do listy
