Stanowi ona zespół dolegliwości wielonarządowych, które są wynikiem toksycznego ich uszkodzenia przez powstające substancje toksyczne, upośledzające przesączanie kłębków nerkowych. Za uremię najczęściej odpowiadają inne choroby, które prowadzą do niszczenia miąższu nerkowego, rzadziej do utrudnienia odpływu moczu lub zmian naczyniowych pogarszających ukrwienie nerek.
Przyczyny:
Przeważnie za mocznicę odpowiadają choroby doprowadzające do zniszczenia miąższu nerkowego, rzadziej do utrudnienia odpływu moczu lub wywołania zmian naczyniowych wpływających na pogorszenie ukrwienia nerek:
- pierwotne, lub wtórne glomerulopatie,
- nefropatia cukrzycowa,
- cewkowo-śródmiąższowe choroby nerek,
- nefropatia nadciśnieniowa,
- choroby naczyń
–zwężenie tętnicy nerkowej
–naczyniowe stwardnienie nerek (nephrosclerosis)
–choroby małych naczyń, - wielotorbielowatość nerek,
- pierwotna lub wtórna amyloidoza,
- nowotwory układu moczowego,
- szpiczak mnogi,
- dna moczanowa
Do jej objawów zalicza się także:
- narastającą drażliwość,
- pobudliwość lub senność,
- uczucie drętwienia i kurcze kończyn,
- niesmak w ustach,
- nudności,
- wymioty,
- niekiedy biegunka,
- niedokrwistość,
- uporczywe bóle głowy,
- zaburzenia rytmu pracy serca.
Skóra staje się sucha, łuszcząca. Pojawiają się na niej wybroczyny. Z ust wyczuwalny jest zapach amoniaku. Chory zapada stopniowo w głęboką śpiączkę w następstwie działania substancji toksycznych na mózg. Oddech staje się wolny i głęboki.
Osoby cierpiące na tę dolegliwość muszą pozostawać pod ścisłą obserwacją w poradni nefrologicznej, aby lekarz mógł w odpowiednim momencie zdecydować o rozpoczęciu dializoterapii. Zaleca się także by pacjent w miarę możliwości pozostawał pod kontrolą jednego lekarza. Będzie on w stanie zauważyć, dostrzec mało znaczące z pozoru objawy pogarszania się stanu zdrowia.
Powrót do listy