Toczeń rumieniowy trzewny stanowi przewlekłą, wielonarządową chorobę zapalną tkanki łącznej, w której trakcie ma miejsce nadmierna synteza autoprzeciwciał, które działają toksycznie lub tworzą kompleksy immunologiczne. W trakcie tej choroby może dojść do równoczesnego zajęcia wielu narządów i układów takich jak skóra, stawy, błony surowicze, układ krwionośny, nerki oraz ośrodkowy układ nerwowy.
Istotny jest fakt, że ta choroba występuje 10 razy częściej u kobiet niż mężczyzn, a średni wiek choroby wynosi 30 lat. Warto także wiedzieć, że toczeń rumieniowy może pojawić się w każdym wieku, jednakże najczęściej występuje w wieku rozrodczym od 20 do 45 roku życia.
Istnieje wiele przyczyn tego schorzenia. Duże znaczenie mają zarówno czynniki środowiskowe, jak i genetyczne. Znaczący wpływ bowiem ma promieniowanie ultrafioletowe, gdyż intensywne światło słoneczne, może przyczynić się do pojawienia się nadwrażliwości, która sprzyja powstawaniu zmian skórnych.
Gdy mowa o czynnikach genetycznych, to do tej pory nie udało się odkryć, jakie mutacje genów odpowiedzialne są za powstanie owej choroby. Mimo to badania wskazują, że u części chorych cierpiących na tocznia zdiagnozowano to schorzenie również u ich krewnych.
Panuje przekonanie, że także niektóre leki, mogą przyczyniać się do powstawania tocznia tzw. polekowego, jednakże jak podkreślają z chwilą odstawienia medykamentów, objawy samoistnie ustępują.
Toczeń rumieniowy jest zwykle leczony przez reumatologów, jednakże jeżeli w obrazie klinicznym dominują objawy ze strony nerek, chorzy znajdują się wówczas także pod opieką nefrologów, a niekiedy nawet hematologów i dermatologów. Wszystko bowiem zależy od oddziaływania choroby na układ ludzki.
Duże znaczenie ma też świadomość, że wraz z tą chorobą mogą wystąpić także inne schorzenia współistniejące, takie jak: osteoporoza czy fotoprotekcja, objawiająca się niedoborem witaminy D.
Istotne jest także, że chorzy na toczeń mają osłabiony układ odpornościowy organizmu, dlatego też infekcje, na które chorzy zapadają, należą do najczęstszych przyczyn śmiertelności.
Przy tej chorobie dochodzi do powstawania wielu dodatkowych powikłań takich jak:
- przedwczesna miażdżyca,
- przewlekła kortykoterapia (polegająca na podawaniu syntetycznych hormonów kory nadnerczy),
- zawała mięśnia sercowego,
- złamania na tle osteoporozy
- ciężkie zakażenia
- zapalenia naczyń, w tym naczyń Centralnego Układu Nerwowego i Układu Trawiennego
Leczenie tej choroby nie jest łatwe, ponieważ jak do tej pory nie udało się stworzyć preparatu, dzięki któremu możliwe by było całkowite jej wyleczenie. W terapii stosuje się więc sterydy, leki pobudzające układ odpornościowy, a także leki przeciwzapalne oraz przeciwmalaryczne. Niekiedy wykonuje się także zabiegi wymiany osocza krwi, zwane inaczej plazmaferezą.
Poza samym leczeniem farmakologicznym istotna jest psychoterapia i odpowiednie podejście do pacjenta, gdyż wielu chorych reaguje przerażeniem, słysząc diagnozę lekarską, na myśl o tym, co stanie się z ich ciałem i umysłem podczas choroby.
Warto wiedzieć, że na całym świecie wciąż trwają badania, które nie tylko poszukują odpowiedzi na temat przyczyn owej choroby, ale także dążą do znalezienia cudownego preparatu, który pozwoli pokonać tocznia.
Powrót do listy