Tężyczka to choroba, której objawy to mrowienie oraz drętwienie kończyn i twarzy. Czasami pojawiają się także skurcze mięśni. Takie objawy są trudne do zidentyfikowania i mogłyby wskazywać na wiele chorób. W związku z tym jest to schorzenie trudne w diagnozie. Jak rozpoznać objawy tej choroby, żeby odpowiednio ją leczyć?
Charakterystyczna dla tej choroby jest nasilona pobudliwość nerwowo-mięśniową. Do objawów zalicza się przede wszystkim napady parestezji: mrowienie i drętwienie. Dodatkowo pacjenci bardzo często skarżą się na skurcze toniczne (cechują się one silnym napięciem mięśni przez krótki okres), jak i także skurczów klonicznych kończyn. Skurcze kloniczne to pasmo szybkich skurczów, które są przerywane chwilami zwiotczenia. W bardziej radykalnych przypadkach mogą pojawić się skurcze głośni, które mogą przeszkodzić w oddychaniu i w konsekwencji zagrozić życiu.
Przyczyny tężyczki
Istnieją dwa rodzaje tej choroby: jawna i utajona. W przypadku tężyczki jawnej pobudliwość przeważnie objawia się przy zaburzeniach hormonalnych pacjenta. Tego rodzaju tężyczka zazwyczaj występuje po usunięciu przytarczyc i przy wielu innych zabiegach operacyjnych. W niewielu sytuacjach do zaburzeń związanych z hormonami może dojść w przypadku utraty grasicy, a także niedoboru wapnia we krwi. Tężyczka może ujawnić się też w przypadku regularnego stosowania leków moczopędnych. Przyczyną tężyczki utajonej za to jest ostry niedobór wapnia, przy którym może też pojawić się niedobór magnezu.
Diagnostyka i leczenie tężyczki
W celu potwierdzenia obecności nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej i tężyczki w organizmie trzeba wykonać badania elektromiograficzne (EMG). Dodatkowo można wykonać badania takie jak elektroencefalografia, elektrokardiografia bądź echokardiografia. Leczenie tężyczki powinno odbywać się w szpitalu, podając przy tym sole wapnia, które wspomogą organizm.
Powrót do listy