Tężyczka krzywiczopochodna występuje głównie między 6 miesiącem, a 2 rokiem życia, we wczesnym okresie wiosennym. Nie jest zależna od stopnia nasilenia objawów krzywicy. Wczesną wiosną, na wstępnym etapie leczenia krzywicy małymi dawkami witaminy D, a u dziecka, któremu nie jest dostarczana witamina D, pod wpływem niewielkiej ilości promieni nadfioletowych, wzrasta poziom fosforu w surowicy krwi.
Kolejną przyczyną takiego wzrostu fosforu w surowicy może być nadmierne spożywanie niektórych pokarmów, np. mleka krowiego. W konsekwencji tego obniża się stosunek wapnia do fosforu w surowicy krwi i wzrasta pobudliwość nerwowo – mięśniowa. Objawami takiej pobudliwości w tężyczce są nieprawidłowe odruchy, stanowiące tzw. zespół objawów tężyczki utajonej. Poza tym mogą wystąpić także objawy tężyczki jawnej.
Najczęściej pojawiającym się objawem tężyczki jawnej są uogólnione drgawki. Występują one kilka razy w ciągu doby i obejmują całe ciało.
Kolejnym objawem pod względem częstości występowania są skurcze dłoni i stóp. Starsze dzieci boleśnie odczuwają kurcze, jeżeli utrzymują się przez dłuższy czas, mogą spowodować obrzęki na grzbiecie dłoni i stóp.
Następny objaw stanowi kurcz głośni i oskrzeli. W znacznym stopniu stwarza on zagrożenia dla życia dziecka. Taki kurcz przyczynia się do mocnego zwężenia lub zamknięcia światła głośni, utrudniając lub całkowicie uniemożliwiając wdech. U dziecka dostrzegalne jest charakterystyczne pianie, zwłaszcza podczas płaczu. Typowe objawy kurczy to bladość, sinica, utrata przytomności. W rzadkich przypadkach może prowadzić do śmierci.
Kurcze oskrzeli są przyczyną napadów duszności. W trakcie mocnego skurczu występują problemy zarówno z wydechem, jak i wdechem. Może dojść do uduszenia się dziecka.
W przypadkach odpowiednio leczonej tężyczki rokowanie jest dobre. Tężyczka nie wywołuje żadnych późniejszych powikłań. Ważne jest jedynie, aby podczas kurczu głośni dziecko otrzymało pomoc medyczną.
Powrót do listy