Rozróżnia się trzy rodzaje skaz krwotocznych. Są to przede wszystkim skazy związane z naczyniami (inaczej waskulopatie), skazy związane z płytkami (skazy krwotoczne płytkowe) oraz skazy związane z czynnikami krzepnięcia występującymi w osoczu (tzw. koagulopatie).
Przyczyną skaz krwotocznych jest przede wszystkim wrodzone lub nabyte zaburzenie krzepliwości krwi i dlatego też występuje zwiększona skłonność do krwawień. Powszechnie wiadomo, że krew jest tkanką płynną. Jednym z warunków niekrzepnięcia krwi śródnaczyniowo w warunkach fizjologicznych, czyli zachowania równowagi układu hemostazy, jest ilość wewnętrznej strony ściany naczynia.
Sprawność działania dwóch mechanizmów, tj. układu zachowującego płynność krwi w naczyniach krwionośnych (i co za tym idzie umożliwiającego jej swobodny przepływ i krążenie) oraz układu, za którego sprawą możliwa jest zdolność do krzepnięcia krwi (chodzi tu o zdolność do tworzenia skrzepu i zatrzymania krwawienia tam gdzie doszło do przerwania ciągłości ściany naczynia, a więc zapobiegającego przed nadmierną utratą krwi w przypadku ostrego krwotoku lub wysączenia się jej z naczyń w przypadku przewlekłego sączenia), stanowi jeden z podstawowych warunków prawidłowego funkcjonowania organizmu.
W związku z powyższym duże znaczenie kliniczne i spore zagrożenie dla sprawności organizmu mają choroby, których objawami są zaburzenia krzepliwości krwi.
W związku z tym można powiedzieć, że w warunkach fizjologicznych procesowi krzepnięcia krwi towarzyszą niżej wymienione grupy czynników:
- płytki krwi,
- czynniki krzepnięcia krwi w osoczu,
- ściany naczyń krwionośnych
Wszelkie, pierwotne i wtórne, zaburzenia w funkcjonowaniu któregokolwiek z wymienionych czynników mogą być przyczyną upośledzenia hamowania krwawienia, czyli krwotoku, i skutkować to może powstawaniem różnych chorób określanych jako skazy krwotoczne.
Powrót do listy