Przy tej chorobie wstępnie dostrzegalna jest tzw. biała źrenica, uporczywy zez albo żółto-zielony refleks we wnętrzu oka, dostrzegalny przez poszerzoną źrenicę. Siatkówczak w prawie 60% przypadków rozwija się w jednej gałce ocznej, w 30% obejmuje obie gałki oczne, ale przeważnie nie atakuje ich jednocześnie. Choroba ta może być dziedziczna lub niedziedziczna. Cierpią na nią prawie zawsze dzieci poniżej 5. roku życia. Bardzo rzadko pojawiają się przypadki tego schorzenia u dorosłych.
Siatkówczak niedziedziczny spowodowany jest przez mutację w pojedynczych komórkach siatkówki. S on tanowi większość przypadków tego nowotworu, obejmuje zawsze jedną stronę, nie dziedziczny, jest jednoogniskowy oraz nie daje nowotworów wtórnych. Siatkówczak genetyczny, czyli dziedziczny występuje w ok. 40% przypadków. Siatkówczak rośnie bardzo szybko, wyprzedzając czasami rozwój naczyń krwionośnych, czego skutkiem jest bardzo często ogniskowa martwica tkanki guza oraz zwapnienie guza. Martwica czasami ma tak duże rozmiary, że siatkówczak zanika samoistnie. Do objawów siatkówczaka zalicza się rubeozę tęczówki, wysięk ropny, wylew krwi, wolooczę, zapalenie tkanki łącznej oczodołu i wytrzeszcz oczu. Siatkówczak rozrasta się za pośrednictwem naczyń krwionośnych błony naczyniowej. Nacieka poza gałkę oczną przez nerw wzrokowy i poprzez przestrzeń podpajęczynówkową, czasem nacieka twardówkę i szerzy się w całym oczodole. Daje przerzuty do węzłów chłonnych przedusznych i szyjnych, a nawet odległe przerzuty, np. do mózgu czy kości czaszki (oraz innych kości).
Przypadki bardziej zaawansowanych postaci siatkówczaka powodują zaćmę, jaskrę wtórną oraz samoistne pęknięcie gałki ocznej. Istnieją trzy rodzaje tego guza: endofityczny, czyli guz, który rozrasta się do wnętrza gałki ocznej, dostrzegalny pod postacią biało-kremowej kuli, wypełniającej prawie całą gałkę oczną, o różnej wielkości, nawet do 2 cm średnicy; egzofityczny, czyli guz rosnący pod siatkówką i powodujący jej odwarstwienie; rozsiany, czyli guz rozsiewający komórki nowotworowe w ciele szklistym, trudny do rozpoznania i mylony z zapaleniem wnętrza gałki ocznej, dotyczący zwykle dzieci w wieku 5-7lat.
Rozpoznanie siatkówczaka: dokonać go można ma podstawie badania okulistycznego dna oka, oftalmoskopii pośredniej z użyciem wziernika obuocznego, badania USG, dzięki któremu można ocenić wielkość guza oraz zróżnicować go z innymi chorobami, tomografii komputerowej w celu zlokalizowania mas guza, który przekroczył już gałkę oczną.
Powrót do listy