Pemfigoid to przewlekłe zmiany skórne. Pojawiają się przeważnie u starszych osób, ale mogą zdarzyć się w każdym wieku. Najrzadziej występują u dzieci.
Są to zmiany pęcherzowe, zbliżone do pęcherzycy zwykłej, różniące się od niej odmiennym mechanizmem autoimmunologicznym. Pęcherze występujące przy tym schorzeniu są charakterystycznie napięte, wypełnione płynem. Wybuchają na powierzchni skóry ramion, nóg lub tułowia.
To choroba o charakterze autoimmunologicznym. Zmiany skórne wywołane są przez przeciwciała, nagromadzone w powłoce skórnej i wywołujące stan zapalny. W niektórych przypadkach za ich powstawanie odpowiedzialne są przyjmowane leki. Czasami mogą także towarzyszyć nowotworom złośliwym narządów wewnętrznych. Pęcherze na skórze wywołują także promienie UV.
Do objawów tej choroby zalicza się:
- pojawianie się pęcherzyków
- owrzodzenie jamy ustnej
- krwawienie z dziąseł
- wsypka
- swędzenie i zaczerwienienie
- wykwity rumieniowe i rumieniowo-obrzękowe
Leczenie
W przypadku tej choroby istotna jest diagnostyka. Pemfigoid może być bowiem rewelatorem nowotworów narządów wewnętrznych. W celach diagnostycznych wykonuje się wywiad medyczny, a później bada morfologię krwi. U pacjenta wykonuje się biopsję chorej tkanki – pobiera się wycinek skóry do badania laboratoryjnego.
Osoby cierpiące na to schorzenie leczone są za pomocą terapii farmakologicznej. W jej trakcie podawane są doustnie glikokortykosteroidy - to bardzo silne leki o działaniu hamującym procesy zapalne. W cięższych przypadkach, kiedy glikokortykosteroidy nie przyniosły efektów, podaje się preparaty o działaniu immunosupresyjnym (obniżającym odporność organizmu).
W celu zmniejszenia ryzyka nawrotu pemfigoidu nie wolno gwałtownie odstawiać leków, tylko stopniowo zmniejszać ich dawki.
Powrót do listy