Pemfigoidem ciężarnych określa się chorobę występującą głównie u kobiet w ciąży pod koniec II lub w III trymestru. Czasami pojawia się także u kobiet korzystających z leków antykoncepcyjnych, jednak jest to bardzo rzadki przypadek.
Opryszczka ciężarnych
Choroba zwana jest również opryszczką ciężarnych. Przyczynami choroby są zmiany w surowicy chorych kobiet, w której pojawiają się przeciwciała „wrogo” nastawione do błony łączącej skórę właściwą i naskórek. Choroba występuje rzadko, a wszystko zależy od uwarunkowania genetycznego danej osoby, u której mogą zajść nieprawidłowe reakcje układu immunologicznego. Wcześniejsze przyjmowanie tabletek antykoncepcyjnych również może przyczyniać się do powstania tej choroby skóry u kobiet. Objawy wyglądają dość specyficznie. Najczęściej pojawiają się na brzuchu i dolnych kończynach - przypominają okrągłe plamy ciemnego koloru, otoczone licznymi opryszczkami o różnej wielkości, które powodują świąd i pieczenie.
Przebieg pemfigoidu u kobiet ciężarnych
Cechą charakterystyczną dla tego schorzenia są zmiany naskórne które przybierają postać pęcherzy. Może również pojawić się świąd. Do rozwoju dochodzi przeważnie pod koniec II trymestru lub w czasie trwania III. Pierwsze objawy w postaci opryszczek pojawić się mogą na brzuchu i kończynach. Choroba może oddziaływać na przebieg ciąży. Bardzo rzadko dochodzi do poronienia. Najczęściej jednak dziecko rodzi się przedwcześnie z niską masą urodzeniową. Nie stanowi to jednak większego zagrożenia. Odnotowane zostały przypadki, w których stwierdzono chorobę u nowo narodzonego dziecka. Wynika to z tego, że również niemowlę narażone jest na skutki pemfigoidu. W przeprowadzanych badaniach immunopatologicznych stwierdzono, że zmiany naskórne u niemowląt wywołane chorobą pemfigoidu u matki, są identyczne.
Leczenie pemfigoidu
Choroba bardzo często znika samoczynnie zaraz po porodzie. W kilka dni po nim ustępuje świąd i zanikają opryszczki. Jeżeli choroba wystąpi u dziecka to także ustępuje ona od kilku dni do kilku tygodni po urodzeniu. Czasami wśród matek dochodzi do sytuacji, kiedy objawy zanikają dopiero po zaprzestaniu karmienia niemowlęcia piersią. W czasie ciąży zaleca się jednak odpowiednią kontrolę swojej wagi, ponieważ choroba może mieć wpływ na zbyt małe przybieranie na masie. Stosuje się również leczenie miejscowe, które polega na przepisaniu i smarowaniu ciała specjalnymi kremami, które regulują natężenie choroby. Lekarz może przepisać środki doustne, jednak jest to bardzo rzadka sytuacja. Najczęściej są to leki przeciwhistaminowe lub wapń. Pomagają one zmniejszyć świąd i pieczenie skóry.
Rzadko, ale jednak dochodzi do powikłań, które mogą obejmować przejście pęcherzyków na dziecko lub wtórne infekcje. Wyleczenie do końca nie jest zawsze możliwe, mimo faktu, że choroba ustąpić może samoczynnie po urodzeniu, to istnieje prawdopodobieństwo jej nawrotu w czasie kolejnej ciąży. Jednak jej przebieg jest praktycznie taki sam.
Powrót do listy