Odrą (łacińska nazwa to morbili) określa się chorobę zakaźną występująca w wieku dziecięcym, którą powoduje morbiliwirus należący do rodziny paramyksowirusów.
W 1963 roku wprowadzono przeciwko niej szczepionki, dzięki czemu liczba zachorować na nią znacznie się zmniejszyła.
Zakażenie jest możliwe poprzez kontakt bezpośredni: najczęściej drogą kropelkową, rzadko przez mocz zakażonej osoby. Chory może być źródłem zakażenia odrą już na pięć dni przed pojawieniem się wysypki i cztery dni po jej ustąpieniu. Choroba rozpoczyna się po 9 - 14to dniowym wylęganiu.
Specyficzne objawów grypy to w pierwszym etapie złe samopoczucie, wysoka gorączka, nieżyt nosa i spojówek, a także ostry ból gardła i suchy, męczący kaszel. Co ją odróżnia od zwykłego zapalenia wirusowego to pojawienie się światłowstrętu oraz silnego łzawienia z oczu, które są zaczerwienione.
Kolejny etap wiąże się z wystąpieniem charakterystycznej wysypki. Plamy, które powstają, są grube, koloru różowego i zlewają się. Wstępnie dostrzec je można za uszami, później przechodzą na twarz, tułów i kończyny. Wysypka utrzymuje się na ciele przez około tydzień, potem krostki zmieniają stopniowo kolor na brunatny i zaczynają się powoli łuszczyć.
Odrę leczy się głównie lekami przeciwgorączkowymi. Choroba ta może wywoływać różne powikłania. Wtedy podaje się pacjentom antybiotyki. Zauważono, że czynnikiem, który powoduje ciężki przebieg choroby, jest niedobór witaminy A. Z tego powodu wskazane jest, aby podawać dzieciom chorym na odrę witaminę A przez dwa kolejne dni od zachorowania.
Powrót do listy