Grasica to narząd znajdujący się w przedniej części klatki piersiowej. Za jej sprawą organizm może wytwarzać białe krwinki, czyli tak zwane limfocyty. Wytworzone limfocyty mają za zadanie ochronę organizmu przed różnymi infekcjami. Na nowotwór grasicy składa się m.in. grasiczak oraz rak grasicy. W wyniku zmian chorobowych dochodzi do nieprawidłowego podziału komórek na powierzchni tego narządu.
Grasiczak a rak grasicy
Różnica między grasicą a rakiem grasicy objawia się w jej komórkach.
Komórki grasiczaka bardzo często są podobne do prawidłowych komórek grasicy.
Ich rozwój jest powolny, co ogranicza ryzyko ich rozprzestrzeniania się poza podstawowy narząd (czyt. grasice).
Zupełnie inaczej zachowują się komórki raka grasicy. Są dużo bardziej "agresywne" w swoim działaniu. Dodatkowo w szybkim tempie rozrastają się i w wielu przypadkach powodują przerzuty do innych narządów. W związku z tym znacznie trudniej jest wyleczyć pacjenta cierpiącego na ten typ nowotworu grasicy.
Grasiczak jest bardzo często powiązany z występowaniem chorób autoimmunologicznych. Osoby cierpiące na ten typ nowotworu dodatkowo zmagają się z miastenią, zapaleniem wielomięśniowym, zespołem Sjogrena, zapaleniem tarczycy, reumatoidalnym zapaleniem stawów, bądź toczeniem rumieniowatym.
Diagnostyka i leczenie
Bardzo często lekarz diagnozuje tę chorobę u pacjenta na podstawie badania fizykalnego. Takie badanie daje możliwość wykrycia guzków, które stanowią jeden z symptomów choroby. Żeby móc wykryć zmiany chorobowe przeprowadza się również wywiad rodzinny, który dostarcza informacji na temat przebycia podobnych chorób u innych członków rodziny. Nowotwór złośliwy grasicy może być wykryty także poprzez badanie rentgenowskie, obrazowanie rezonansu magnetycznego oraz tomografię komputerową.
Biopsja guza określa jego stadium rozwoju oraz rodzaj nowotworu. Polega ona na pobraniu za pomocą igły bądź podczas operacji fragmentu tkanki, która jest poddana badaniu mikroskopijnemu. Inaczej jest to badanie histopatologiczne.
Leczenie oparte jest głównie na chirurgicznym usunięciu guzów grasicy. Zabieg ma na celu pozbycie się całej grasicy wraz z otaczającym ją tłuszczem śródpiersiowym. Przeszkodą w jej całkowitym wycięciu może być naciek miejscowy bądź rozsiew poza śródpiersie. Guzy grasicy wykazujące naciekanie stanowią aż 40% wszystkich przypadków. Jeśli występują tylko lokalne nacieki, lekarz powinien dążyć do jej doszczętnego usunięcia.
Rokowania
Jak w większości przypadków tak i tutaj szanse zależne są od poziomu zaawansowania choroby oraz rodzaju występowania komórek nowotworowych. Informacje dotyczące możliwości chirurgicznego usunięcia guza oraz rozpoznania jego pierwotnego bądź wtórnego charakteru również odgrywają kluczową rolę.
Bardzo często dochodzi do nawrotu choroby. Nowopowstały guz może zmienić swoją lokalizację. W celu jak najszybszego wykrycia ewentualnego nawrotu zalecane są regularne badania lekarskie.
Powrót do listy