Zapalenie gruczołu krokowego, które nazywane jest także zapaleniem prostaty lub stercza należy do grupy najczęściej występujących problemów urologicznych. Najpowszechniejszym diagnozowanym typem tego stanu chorobowego jest przewlekłe niebakteryjne zapalenie prostaty.
Efektem tej choroby jest ból i stan zapalny gruczołu prostaty (zlokalizowany bezpośrednio pod pęcherza) oraz dyskomfort w miejscu dolnych dróg moczowych. Niebakteryjne zapalenie prostaty występuje często wśród mężczyzn zwłaszcza w wieku od 35 do 50 lat. Może ono prowadzić do poważnych problemów seksualnych i urologicznych.
Przyczyny
Przewlekłe niebakteryjne zapalenie prostaty jest najczęściej spotykanym rodzajem zapalenia gruczołu krokowego, ale przyczyny tego schorzenia nie zostały jeszcze dokładnie ustalone.
Obecne nadania wskazują jedynie kilka potencjalnych źródeł tej choroby, do których zaliczyć można: przebyte infekcje bakteryjne, nieznany typ bakterii odporny na antybiotyki, podrażnienia spowodowane wstrzymywaniem moczu, podrażnienie chemiczne, problemy z nerwami w dolnym przewodzie moczowym, obecność pasożytów, działanie niezidentyfikowanego wirusa oraz problemy z mięśniami miednicy.
Czynniki zwiększające ryzyko powstania tego schorzenia to długotrwały stres oraz problemy emocjonalne.
Diagnozowanie
Podstawą diagnostyki chorób gruczołu krokowego jest wywiad lekarski, w którego czasie zbierane są informacje dotyczące występujących objawów oraz historii przebytych chorób. Podczas wizyty u lekarza przeprowadzane jest również ręczne badanie prostaty w celu wykrycia objawów stanu zapalnego, takich jak nienaturalna miękkość lub obrzęk gruczołu krokowego.
Inne badania pomocne przy diagnozowaniu tej choroby to: analizę moczu, analizę nasienia lub analizę wydzieliny gruczołu krokowego.
Leczenie
Obecnie nie istnieje lekarstwo, które w kompleksowy sposób eliminowałoby omawiany stan chorobowy. Większość metod leczenia skupia się na eliminacji lub kontrolowaniu objawów niebakteryjnego zapalenia prostaty. Podczas leczenia podawane są zazwyczaj środki przeciwbólowe, które mają wyeliminować ból towarzyszący chorobie. Zapobiegawczo wykorzystuje się również antybiotyki w celu eliminacji potencjalnej infekcji bakteryjnej, która pozostaje utajona.
W celu odciążenia włókien mięśniowych, które kontrolują napięcie w gruczole krokowym, stosowane są leki należące do grupy alfa blokerów, jak np. alfuzosyna lub tamsulozyna. Niektórym pacjentom przynosi również ulgę stosowanie finasterydu, czyli leku z grupy steroidów, dzięki któremu dochodzi do zmniejszenia objętości gruczołu krokowego. Mimo wszystko w wielu przypadkach leczenie farmakologiczne nie przynosi zamierzonego skutku.
Dolegliwości tego schorzenia można zniwelować dzięki alternatywnym metodom, takim jak: ciepłe kąpiele, akupunktura, ćwiczenia relaksacyjne lub stosowanie ekstraktów żurawinowych o działania przeciwzapalnym. Pacjentom cierpiącym na niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego zaleca się również zmianę stylu życia, w tym np. wyeliminowanie mocnego alkoholu i ostrych przypraw, zachowanie regularnego życia seksualnego oraz prowadzenie aktywności fizycznej, z wykluczeniem jazdy na rowerze, która może nasilać niektóre objawy. Ważnym elementem leczenia, szczególnie w przypadkach długotrwałych niepowodzeń w walce z chorobą, jest psychoterapia.
W przypadku braku skuteczności powyższych metod możliwe jest zastosowanie leczenia operacyjnego, czyli resekcji gruczołu prostaty. Zabieg ten niesie za sobą ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak np. impotencja, bezpłodność oraz nietrzymanie moczu, dlatego ta metoda nie jest zalecana osobom młodym.
Podsumowanie
Z powodu tego, że przyczyny tej choroby nie mają jasnego charakteru, skuteczne leczenie bywa często bardzo kłopotliwe. Warto jednak zgłosić się do lekarza urologa, gdyż nieleczone objawy zapalenia prostaty mogą skutkować poważnymi problemami seksualnymi i urologicznymi, które negatywnie wpływają na jakość życia i samopoczucie emocjonalne chorego.
Powrót do listy