Nerwiak zarodkowy współczulny to guz, który ma bardzo duży poziom złośliwości. Tworzy się on z zarodkowych komórek współczulnego układu nerwowego i może rozwijać się w miejscach, gdzie znajdują się embrionalne komórki układu współczulnego.
Nerwiak ten jest jednym z najczęściej powstających nowotworów wieku dziecięcego. Przeważnie powstaje u dzieci przed 4 rokiem życia.
Możliwe miejsca występowania i jego objawy:
- szyja – wyczuwalny guz
- oczodół i gałka oczna – wytrzeszcz, obrzęk powiek, zanik nerwu wzrokowego, krwawienia do siatkówki, zez, krwiaki okularowe
- klatka piersiowa – guz w górnej części klatki piersiowej, duszność, kaszel, problemy z połykaniem, obrzęk szyi
- jama brzuszna – zaburzenia łaknienia, ból brzucha, wymioty, palpacyjnie wykrywany guz
- miednica – zaparcia, zastój moczu, niepokój podczas oddawania moczu
- okolica przykręgosłupowa – utykanie, osłabienie siły kończyn dolnych, zanik mięśni, skolioza, porażenie kończyn, zaburzenia funkcjonowania pęcherza oraz zwieracza odbytu.
Guz może naciekać okoliczne tkanki i dawać przerzuty do węzłów chłonnych, wątroby oraz kości.
Nerwiak wydziela substancje biologicznie czynne, tzw. katecholaminy. Jeżeli zaobserwuje się podwyższony ich poziom we krwi i produktach ich przemiany w moczu możliwe jest postawienie diagnozy. Każdemu pacjentowi powinno się rutynowo badać klatkę piersiową i kości w celu znalezienia przerzutów.
Leczenie oparte jest na chirurgicznym usunięciu guza. Może on zostać wycięty w całości lub tylko częściowo. Oprócz tego stosowana jest chemio i radioterapia. Mała dzieci z wcześnie rozpoznaną chorobą mają zazwyczaj dobre rokowania.
Jeżeli dziecko przeżyje po operacji 3 lata i nie pojawią się przerzuty, to można je uznać za wyleczone. Intensywność terapii zależna jest od wieku dziecka, stopnia zaawansowania choroby i cech biologicznych.
Powrót do listy