Choroba ta przeważnie pojawia się wśród dorosłych osób, kiedy w organizmie występuje niedobór aldosteronu lub oporność cewki na jego działanie.
Przyczyny
Głównymi czynnikami tego schorzenia jest cukrzycowa choroba nerek, przewlekłe cewkowo śródmiąższowe zapalenie nerek, nefropatia nerek, a także przyjmowanie leków, które hamują uwalnianie reniny. Czym jest renina? To hormon odpowiedzialny za podnoszenie ciśnienia krwi. Jednak zbyt wysoki poziom reniny również może skutkować pojawieniem się tej choroby.
Choroba przebiega na ogół bezobjawowo, chyba że dochodzi do ciężkiej hiperkaliemii, czyli stanu, w którym stężenie jonów potasowych u pacjenta przekracza przyjętą wartość 5,5 mmol/l. Wówczas pojawić się może odwodnienie, mocznica, niedotlenienie tkanek, a nawet dojść do niewydolności nerek. Stan podwyższonych jonów negatywnie wpływa również na pracę serca, która może drastycznie się spowolnić, a nawet zatrzymać.
Schorzenie to można podejrzewać u wszystkich pacjentów, u których stężenie HCO3 w osoczu wynosi więcej niż 15 mmol/l a pH moczu jest mniejsze niż 5,5.
Leczenie
Przede wszystkim trzeba wyrównać hiperkaliemię, czyli obniżyć poziom potasu. Dokonać tego można na kilka sposobów. Jednym z nim jest uzupełnienie wapnia, innym z kolei terapia wodorowęglanami, która pobudza wymianę komórkowego H+ na Na+. W skrajnych przypadkach konieczna jest dializa, aby usunąć potas z krążenia. Aby zapobiec nawrotom, warto obniżyć dawkę potasu w codziennej diecie oraz przyjmowanych lekach.
Powrót do listy