Nefropatia cukrzycowa

Nefropatia cukrzycowa stanowi jeden z głównych czynników śmierci wśród osób cierpiących na cukrzycę typu 1 i typu 2. W Polsce osoby dotknięte nefropatią stanowią grupę mocno rozwijającą się. W przyszłości mogą być nawet największą wśród chorych leczonych nerkozastępczo. Nefropatia cukrzycowa to czynnościowe i strukturalne uszkodzenie nerek. Rozwija się w następstwie przewlekłej hiperglikemii, czyli podwyższonego stężenia glikozy we krwi.

Przyczyny występowania:

• hiperglikemia
• palenie papierosów
• nadciśnienie tętnicze
• czynniki neurotoksyczne
• zastój w drogach moczowych
• zakażenia układu moczowego
• wiek
• płeć męska
• czynniki genetyczne
• dieta bogatosodowa i bogatobiałkowa
  
  

Podział nefropatii cukrzycowej:

• Okres I (przerost nerki): to czas rozpoznania cukrzycy; charakterystyczne w nim jest powiększenie rozmiarów nerek, zwiększony przepływ krwi przez nerki i filtracja kłębuszkowa.
• Okres II (zmiany histologiczne bez objawów klinicznych): występuje w okresie 2-5 lat trwania cukrzycy; charakteryzuje się pogrubieniem błony podstwanej naczyń włosowatych, rozrostem mezangium.
• Okres III (nefropatia utajona): objawia się w okresie 5-15 lat trwania cukrzycy; jej cechy charakterystyczne to mikroalbuminuria i nadciśnienie.
• Okres IV (klinicznie jawna nefropatia): występuje w okresie 10-25 lat trwania cukrzycy; charakterystyczny stałym białkomocz, zmniejszenie przepływu krwi przez nerki i filtracji kłębuszkowej oraz nadciśnienie w około 60%.
• Okres V (niewydolność nerek): pojawia się w okresie 15-30 lat trwania cukrzycy; w tym okresie charakterystyczny jest wzrost kreatyninemii i nadciśnienie w około 90%.

Najczęstszy symptom niewydolności nerek jest białkomocz. Pojawienie się i rozwój białkomoczu, przy nieleczonej cukrzycy - stanowi o tym, że praca nerek może ulec pogorszeniu o około 10% rocznie. Po okresie mniej więcej 7 lat doprowadza to do tzw. schyłkowej niewydolności nerek.

Rozpoznanie tego schorzenia odbywa się dzięki badaniu moczu. W przypadku osób cierpiących na cukrzycę typu 1 lub 2 po wykluczeniu innych schorzeń nerek i po stwierdzeniu w moczu specjalnego białka (albumina) w ilości ponad 30 mg/dobę można uznać obecność nefropatii. Dodatkowe badania to m.in. OB, morfologia, stężenie sodu, potasu, kreatyniny, cholesterolu trójglicerydów, białka z elektroforezą, jak również badania ultrasonograficznego nerek.

W leczeniu tej choroby zaleca się głównie intensywną insulinoterapię, odpowiednią ilość wysiłku fizycznego, rygorystyczną kontrolę ciśnienia tętniczego.

Należy też stosować odpowiednią dietę. W tym wypadku jest to dieta cukrzycowa z ograniczeniem białka (do 1 g/kg masy ciała + 50% białka traconego z moczem). Wskazana jest ona u osób z utrzymującymi się obrzękami. Trzeba również ograniczyć spożycie tłuszczów zwierzęcych i soli (poniżej 2 g na dobę). Należy więc ograniczyć spożycie mięsa (zwłaszcza wieprzowiny), wędlin, serów oraz dosalanie potraw. Korzystna jest również dieta wegetariańska.