Kamica moczanowa z racji występowania nazywana jest kamicą nerkową, moczowodową, kielichową, pęcherzową lub cewkową. Schorzenie to charakteryzuje się odkładaniem w drogach moczowych osadów wytworzonych z kwasu moczowego (mocznika). Dotyka najczęściej osoby otyłe.
W celu redukcji stężenia kwasu moczowego w moczu powinno się ograniczyć spożywanie mięsa oraz innych produktów bogatych w tzw. składniki purynowe (związki purynowe są przetwarzane w procesach metabolicznych do kwasu moczowego), a więc będą to podroby (wątróbki, cynaderki, móżdżek), grzybów, silnych wywarów mięsnych i grzybowych, roślin strączkowych, czekolady, kakao, mocnej kawy i herbaty. W celu jeszcze większej redukcji dostarczanych związków purynowych powinno się spożywać potrawy z mięsa, drobiu i ryb tylko jako gotowanych.
W przypadku gdy złogi są bardzo małe - leczenie może być ograniczone do podania leków przeciwbólowych i rozluźniających mięśnie wzdłuż dróg moczowych.
Należy wtedy pić duże ilości wody i regularnie prowadzić aktywność fizyczną (chodzenie a w miarę możliwości skakanie). Jeżeli pojawią się kamienie znacznie większe, to trzeba wtedy zastosować bardziej intensywne leczenie.
Relatywnie nową metodą jest litotrypsja. Metoda ta polega na kruszeniu złogów w drogach moczowych za pośrednictwem urządzenia wprowadzonego przez cewkę lub przezskórnie - za pomocą fal ultradźwiękowych lub uderzeniowych. Zaletą lipotrypsji jest niewielka inwazyjność zabiegu.
Czasem w celu usuwania kamieni stosuje się metody ureteroskopowe. Polegają one na tym, że do dróg moczowych (przez cewkę moczową) wprowadza się wziernik razem z urządzeniami do niszczenia i wyciągania złogów. Do niszczenia kamieni używa się także impulsu lasera, który jest stosowany również po wprowadzeniu do dróg moczowych.
W wypadkach, które nie kwalifikują się do leczenia lipotrypsją, konieczne jest wdrożenie leczenia chirurgicznego.
Powrót do listy