Hiperkaliemia lub hiperpotasemia to nadmierne stężenie potasu w surowicy. Stan ten zaobserwować można, kiedy stężenie potasu jest większe niż 5,5 mmol/l. Główne czynniki wywołujące zaburzenia gospodarki potasowej w organizmie to między innymi przewlekła choroba nerek. Stan taki może zagrażać życiu.
Główne przyczyny hiperkaliemii:
- zaburzenia w wydalaniu potasu przez nerki
- nadmierne spożycie potasu w diecie u chorych na niewydolność nerek
- niedotlenienie tkanek
- mocznica
- zespół zmiażdżenia
- zaburzenia gospodarki wodno – elektrolitowej
- hemoliza
- długotrwała hipoglikemia
- niedoczynność kory nadnerczy
- odwodnienie
- kwasica metaboliczna
Przeważnie spotyka się odmianę tej choroby nazywaną hiperkaliemia polekowa. Swoje powstawanie zawdzięcza przyjmowaniu leków działających na układ renina – angiotensyna – aldosteron. Leki te często stosuje się przy nadciśnieniu tętniczym. Hiperkaliemia może również być wywołana niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, blokerami receptora angiotensynowego oraz ACE-inhibitorami.
Objawy
Choroba może nie wykazywać żadnych objawów, a kiedy już wystąpią to przeważnie jest to w etapie ciężkiej hiperkaliemii. Dotykają głównie czynności mięśni szkieletowych oraz serca. Zmiany w EKG można zaobserwować u większości chorych, gdy stężenie jonów potasu przekroczy 6,7 mmol/l. Przy stężeniu 12 mmol/l może dojść nawet do zatrzymania akcji serca.
Diagnoza i leczenie:
Diagnoza jest oparta na oznaczeniu stężenia potasu w osoczu i badania EKG. Nieprawidłowe mogą być także inne elektrolity.
W terapii niweluje się przyczyny choroby, czyli np. zaprzestanie zażywania leków ją wywołujących oraz stosowanie środków zmniejszających stężenie potasu w surowicy (wapń, glukoza z insuliną, żywice jonowymienne, leki przeczyszczające, hemodializa). W przypadku radzenia sobie z nawrotami zaleca się zmniejszenie przyjmowania potasu w pożywieniu, a także w lekach. Oprócz tego podaje się diuretyk, np. furosemid lub hydrochlorotiazyd.
Powrót do listy