Reumatoidalne zapalenie stawów stanowi przewlekłą, zapalną chorobę tkanki łącznej. Przeważnie objawia się symetrycznym zapaleniem stawów, któremu mogą towarzyszyć zmiany pozastawowe i powikłania układowe. Skutkiem choroby jest znaczna niepełnosprawności lub kalectwo, a nawet śmierć.
Choroba ta przeważnie spotykana jest wśród kobiet, zwykle po 40 roku życia. W początkowym etapie tego schorzenia ciężko je rozpoznać. Jednak w większości początek jej objawia się zapaleniem stawów śródręczno-paliczkowych dłoni i stawów śródstopno-paliczkowych w stopach. Inne objawy to: gorączka, ból, obrzęk, zniekształcenia i zesztywnienia stawów, zaniki mięśniowe, zniszczenie chrząstek i powierzchni stawowych, unieruchomienie stawów, zwichnięcia i zesztywnienia oraz całkowite unieruchomienie. Do skutków tego schorzenia zalicza się: zapalenie naczyń, amyloidoza reaktywna, włóknienie płuc.
Przyczyny tego schorzenia nie są do końca jasne. Prawdopodobnie odpowiedzialne za nie są geny oraz czynniki zewnątrzustrojowe, np. wirusy, a także urazy układu ruchu, zakażenia, a nawet pracę w wilgotnych i chłodnych warunkach. Diagnoza RZS określana jest na podstawie kryteriów Amerykańskiej Szkoły Reumatycznej. Do kryteriów zalicza się sztywność poranną stawów i wokół stawów, trwającą ponad 60 min, potem ulegającą znacznej poprawie, zapalenie co najmniej 3 stawów (m.in. nadgarstkowych, łokciowych, kolanowych, skokowych), zapalenie stawów ręki, pojawienie się guzków reumatoidalnych, zmiany w obrazie radiologicznym, tzn. nadżerka i osteoporoza okołostawowa stawów ręki lub nadgarstka (występowanie tylko osteoporozy wyklucza RZS). W zdiagnozowaniu RZS należy wykluczyć: toczeń rumieniowaty układowy, zapalenie skórno-mięśniowe i wielomięśniowe, zespół Sjogrena, chorobę Stilla, twardzinę, osteoartrozę, bakteryjne zapalenie wsierdzia, zapalenie wątroby, obecność HIV, nowotwory. RZS może przebiegać w trzech postaciach: postać łagodna, samoograniczająca, pojawiająca się u 10% chorych, która się cofa po zastosowaniu tradycyjnych leków; postać ostrzejsza, charakteryzująca się niewielkim postępem choroby, która również odpowiada na leczenie tradycyjnymi lekami, bada się postęp choroby; postać trzecia RZS to duży postęp choroby występujący u 90% chorych. Postać ta nie reaguje na leczenie i w efekcie dochodzi do stałych zmian w stawach, do ich destrukcji, a w efekcie do niepełnosprawności i kalectwa.
Leczenie odbywa się pod kontrolą lekarską i dobierane jest indywidualnie do każdej postaci choroby. Czasami konieczne leczenie wspomagające. W każdym przypadku RZS jest konieczne leczenie lub zapobieganie osteoporozie. Konieczna jest także edukacja chorego, fizykoterapia, kinezyterapia, psychoterapia.
Powrót do listy