Czyrak to choroba skóry spowodowana przez gronkowce lub paciorkowce. To ropne zapalenie woreczka włosowego i sąsiadującego z nim gruczołu łojowego. Przeważnie czyrak to bardzo bolesny guzek zapalny, tworzący się wokół mieszka włosowego na twarzy, szyi, klatce piersiowej, pośladkach.
Wyjątkowo bolesne mogą być czyraki zlokalizowane w miejscu o małej ilości tkanki podskórnej - np. na nosie czy małżowinie usznej.
Zapalenie to obejmuje także tkankę podskórną i skórę wytwarzając twardy, zaczerwieniony, bolesny naciek, na którego szczycie powstaje po kilku dniach około wyjścia włosa martwiczy czop; zwykle treść ropna wydala się samoistnie, jednak są przypadki, gdy konieczne okazuje się nacięcie chirurgiczne; drażnienie i próby wygniatania czyraka, zwłaszcza na twarzy powyżej górnej wargi, mogą skutkować niebezpiecznymi dla życia powikłaniami.
Zmiany mogą mieć nawet do 3 cm średnicy. Nieleczony czyrak pęka z wydzieleniem zawartości. Pojedyncze zmiany leczy się za pomocą miejscowego nacięcia i drenażu.
Czyrak może pojawiać się mnogo. Czyrak mnogi (karbunkuł) rozprzestrzenia się w procesie ropnym na kilka lub kilkadziesiąt sąsiadujących ze sobą woreczków włosowych, przeważnie na karku, sporadycznie na innych owłosionych częściach ciała, podatnych na drażnienie odzieżą (uda, krocze, pośladki); w przypadku gdy odporność jest obniżona, np. w cukrzycy przebieg tej choroby może być ciężki; leczenie środkami przeciwzapalnymi, antybiotykami, niekiedy chirurgiczne. (czyrak gromadny), u pacjentów z obniżoną (np. w przypadku przyjmowania leków lub z powodu choroby) odpornością oraz wtedy, gdy czyrak umiejscowił się w obrębie nosa i środkowej części twarzy, stosuje się antybiotyki.
Czyraki bywają nawrotowe. Dotyczy to zwłaszcza osób chorych na cukrzycę, osób otyłych, pracujących (lub żyjących) w złych warunkach higienicznych.
Powrót do listy