Demencja pourazowa

Demencja pourazowa powstaje w efekcie urazu głowy. Nazywana jest też „demencją bokserską”, ponieważ spotyka się ją przede wszystkim wśród bokserów, którzy podczas walki otrzymują liczne ciosy w głowę.

Czasem niepozorne i łagodne urazy mogą powodować zaburzenia myślenia, rozumienia, komunikowania się bądź zapamiętywania.

Zachowanie i postępowanie chorej osoby może ulec zmianie. Skutki tej choroby są uzależnione od obszaru mózgu, który doznał uszczerbku w wyniku uderzenia.

Rozlegle uszkodzenia mózgu

Dolegliwości powstają na skutek uszkodzenia tkanek mózgu, a także nerwów, naczyń krwionośnych i membran. Czasem dochodzi do otwarcia czaszki.

Istnieją przypadki, gdzie organizm jest w stanie sam naprawić wywołane uszkodzenia, ale powrót do pełnej formy sprzed wypadku nie zawsze jest możliwy.

Sytuacja staje się poważna w momencie, gdy zaczynają tworzyć się krwiaki, dochodzi do infekcji lub nieprawidłowego zbierania się płynów.

Zaburzenia pamięci długotrwałej

Powodem znacznych uszkodzeń głowy są wypadki drogowe, pobicia, postrzały, niefortunne upadki czy sport. Ofiarami tej choroby bywają też dzieci i osoby starsze.

Typowe objawy demencji pourazowej to:

• otępienie
• drżenia
• problemy z koncentracją
• zaburzenia pamięci
• bóle głowy
• problemy z mową
• spowolnienie ruchów

Demencja powoduje też zaburzenia pamięci długotrwałej. Parkinsonizm może wystąpić nawet po wielu latach od doznania urazu. Najczęściej pierwsze oznaki choroby ujawniają się w pierwszym miesiącu od uszkodzenia mózgu.

Diagnoza 

W przypadku każdego urazu głowy konieczne jest wykonanie szczegółowych badań, które wykażą szczegółowe dane na temat przebiegu choroby: stanu, w jakim znajduje się pacjent, charakteru urazu, pojawiających się objawów.

Potem chorego poddaje się badaniom neurologicznym. Korzysta się m.in. z tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego czy elektroencefalografii.

Niejednokrotnie wskazana jest współpraca lekarzy - specjalistów z różnych dziedzin: neurologa, radiologa, chirurga, internisty, psychiatry i psychologa.

Od typu stosowanej terapii, zależy ogólny stan chorego, rozległość urazu oraz miejsce, które uległo uszkodzeniu. Czasami wystarczająca jest sama obserwacja pacjenta.

Niektórzy jednakże muszą przejść przez zabieg chirurgiczny lub neurochirurgiczny. Dodatkowo poszkodowanemu podaje się leki farmakologiczne, mające wspomóc pracę mózgu i przynieść ulgę poprzez złagodzenie, bądź likwidację objawów fizycznych.