Biegunka łączy się z zaburzeniem funkcji jelit. Mamy z nią do czynienia, gdy wydalany kał składa się głównie z wody, a luźne wypróżnienia występują do trzech razy dziennie. Biegunka może być niebezpieczna, zwłaszcza dla niemowląt i osób starszych.
Główne objawy to m.in. bóle brzucha, nudności, wymioty czy gorączkę. W kale można zaobserwować śluz i krew. Biegunka przeważnie ustępuje po paru dniach, ale może też zmienić się w stan przewlekły i utrzymywać się nawet przez kilka miesięcy.
Do przyczyn należą zakażenie bakteryjne, pasożytnicze lub wirusowe. Powstanie takiego stanu związane jest często z uczuleniem lub nietolerancją organizmu na niektóre składniki pożywienia.
Biegunka bywa też objawem chorób układu pokarmowego np. wrzodziejącego zapalenia jelit. Różne stany, warunkujące tzw. zespoły złego trawienia (np. choroby przewlekłe trzustki, stany po resekcji żołądka, stany po przebytej czerwonce, niewydolność żółciotwórcza wątroby, wrodzone defekty enzymatyczne organizmu oraz uwarunkowania hormonalne, alergiczne i immunologiczne) mogą być przyczyną.
Czasem biegunka jest skutkiem nerwicy. Eniche, stany psychiczne i neurowegetatywne poprzez wzmożenie perystaltyki jelit wzmnagają wydzielanie śluzu przez błony śluzowe jelit. Z kolei przyspieszenie przesuwania się treści jelitowej -uniemożliwiają zagęszczenie stolca (w wyniku wchłaniania przewidzianej ilości wody).
Często z biegunką możemy poradzić sobie dzięki specjalnej diecie. Najważniejsze to jedzenie pokarmów, które chłoną dobrze wodę, takich jak budyń i ryż. Dobrze radzą sobie z biegunką jagody i czarne porzeczki. Pokarmy powinno przyjmować się często, ale w małych porcjach.
Powrót do listy