Akrofobia to tak zwany lęk wysokości, jest to strach przed przebywaniem na dużej wysokości i przed ewentualnym spadnięciem. Lęk ten w większym lub mniejszym stopniu dotyka dużej ilości osób. Akrofobia to fobia, którą cechuje zaburzenie o charakterze lękowym, polegające na odczuwaniu irracjonalnego i nadmiernego w stosunku do zagrożenia lęku przed danymi przedmiotami czy sytuacjami.
Akrofobia lub inaczej lęk wysokości może pojawić się na samą myśl przebywania na dużej wysokości. Nie występuje jednak podczas oglądania filmów, zdjęć czy grania w gry video. Każda fobia może uniemożliwiać lub utrudniać normalne, codzienne funkcjonowanie.
Akrofob będzie odczuwał dyskomfort w górach, na balkonie, a nawet stojąc na krześle we własnym domu. Stanie się dla niego niemożliwe latanie samolotem, skakanie do basenu z trampoliny czy uprawianie sportów wysokościowych.
Nie jest znana dokładna przyczyna powstawania akrofobii. Niektórzy naukowcy uważają, że lęk jest wrodzony i występuje u wszystkich istot żywych. Wszyscy ludzie różnią się jedynie natężeniem odczuwania strachu. Stopień lęku jest różny, a fobia dotyczy ekstremalnych przypadków. Eksperymenty psychologów rozwojowych pokazują, że niemowlęta, które uczą się raczkować lub chodzić, niechętnie wchodzą na podłogę ze szkła, pod którą widać kilkumetrową przestrzeń. Sugeruje to, że dzieci od urodzenia mają w sobie instynkt unikania upadków oraz pewny poziom lęku wysokości.
Inną przyczyną może być traumatyczne przeżycie związane z wysokością, np. upadek z huśtawki czy wypadnięcie z wózka. U niektórych osób lęk wiąże się z brakiem równowagi między wrażeniami wzrokowymi a pochodzącymi z ucha wewnętrznego.
Leczenie to głównie terapia opierająca się na przyzwyczajeniu chorego do wysokości. Chory musi poczuć, że wysokość nie stanowi dla niego żadnego zagrożenia.
Powrót do listy