Menopauza a przekwitanie – czy to to samo?

Menopauza występuje pomiędzy 45 a 55 rokiem życia. Według statystyk średnim wiekiem początku menopauzy jest 51 rok życia. Większość osób nazywa przekwitanie kobiety menopauzą, choć nie jest to właściwa nazwa, a raczej zwyczajowa i potoczna nazwa tego okresu. Należy jednak pamiętać, że samo słowo „menopauza” odnosi się jedynie do ostatniej miesiączki w życiu kobiety, zaś cały czas przed i po tym okresie posiada swoją odrębną nazwę – klimakterium.

Przekwitanie i klimakterium to nie to samo, co menopauza. Menopauza jest ostatnią miesiączką w życiu kobiety, po której przez okres roku nie dochodzi do krwawienia (każde plamienie i miesiączka, które pojawią się po tej przerwie, są niepokojące i należy zgłosić to ginekologowi). Słowa "klimakterium" i "przekwitanie" to czas obejmujący kilka lat przed menopauzą i po niej, kiedy w organizmie kobiety zachodzą gwałtowne zmiany. Menopauza występująca przed 45. rokiem życia oznacza wczesne przekwitanie, zaś jeśli dopiero po 55. roku życia – późne.

Zupełne zatrzymanie miesiączkowania trwa od roku do dwóch lat, w tym czasie cykle są nieregularne i występują plamienia. Kobieta może więc w jednym miesiącu mieć, a w kolejnym nie mieć miesiączki. Całe klimakterium trwa przez parę lat przed i po menopauzie. W okresie „przed” stopniowo dostrzega się pierwsze objawy zbliżania się menopauzy:

• zmiany nastroju,
• nieregularne miesiączki,
• zaburzenia koncentracji,
• rozdrażnienie,
• osłabienie libido,
• objawy ze strony układu moczowo-płciowego: suchość pochwy, zapalenia pochwy, zaburzenia w oddawaniu moczu, bolesność podczas współżycia.

Po tym okresie również odczuwa pewne nieprzyjemne objawy, które zanikają z biegiem czasu. Niektóre kobiety jednak przechodzą ten okres niemal bezobjawowo, nie jest więc prawdą, że dolegliwości te dotyczą każdego bez wyjątku. Wszystko zależy od genów i organizmu – córki przechodzą przekwitanie mniej więcej w tym samym wieku, co ich matki. Z medycznego punktu widzenia menopauza i klimakterium obejmują:

• Ustanie syntezy estrogenu.
• Ustanie syntezy progesteronu.
• Fizjologiczne zatrzymanie cyklu miesiączkowego.
• Wyłączenie czynności gruczołów rozrodczych.
• Objawy wypadowe, czyli zanik funkcji jajników.

W łagodzeniu menopauzy pomocna jest hormonalna terapia zastępcza, jeśli jednak nie ma takiej możliwości, warto sięgnąć po hormony roślinne. Leczenie może opierać się również na psychoterapii i leczeniu ziołami w domowym zaciszu, np. dziurawcem czy melisą. Jednym z częstych błędów jest myślenie, że kobieta w okresie klimakterium nie może zajść w ciążę – nie jest to prawdą, ponieważ całkowita pewność, że nie dojdzie do zapłodnienia pojawia się dopiero po niewystępowaniu miesiączki przez okres jednego roku. Wówczas mamy podstawy sądzić, że kobieta jest już po menopauzie.